Usapang "Pakikipagrelasyon"

"Napapgod na kasi akong magboyfriend. Sino bang gusto ng break up? Sino ba ng gusto ang hiwalayan?" Yan ang mga katagang hindi ko malilimutan na binanggit ng isa sa mga officemates ko. Mangyari kase ay may lovelife problem syang pinag-dadaanan at ramdam ko kung gaano kaimportante na may mapagsabihan sya neto at isa ako sa mga proud na tao na nakarinig ng kwento nya at nagbigay din ng konting advices na maaaring makatulong sa kanya.

Sa loob ng tatlong taon na pagba-blog ko about love and relationship, wala pa ko nameet na reader ko na kasing honest ng kaofficemate ko na yun na hindi ko na irereveal ang identity. Honest sya in a way na talagang sasabihin nya ang totoong feedback niya sa sa mga entries ko and she even compare them sa mga experiences nya. On that way, talagang naaappreciate ko sya and I thank her kase nasheshare din nya yung mga thoughts na wala pa ako.

One day, she called my attention to ask me about what she needs to do. She wanted to know kung paano makipag-deal sa kanyang partner na para bang walang plano sa buhay at hinndi nya kinakikitaan ng seriousness sa relasyon. Nafeel nya na parang wala syang security sa iba't ibang aspeto sa relasyon nila. Isa sa mga article ko na nabasa nya ang naging cause para iopen up nya saken ang problema nyang to(ang blogpost kong yun ay may title na "Mahirap ka lang! Wala kang karapatang mahalin ako!". ) Ayaw nya dumating sa point na maging tulad nya ang character na babae sa kwentong nakapaloob sa blog entry ko na yun dahil naniniwala sya na may potential ang bawat isa na ma-improve ang quality ng buhay nila. Initially, sinabi ko sa kanya na dapat ay wag mauuna ang judgement at kung kelangang siya na ang gumawa ng paraan para lang malaman ang tunay na hangarin at mga plano ng partner nya ay gawin nya. Madami kami napag usapan nun pero hindi ko na idedetalye lahat. For the purpose of this post, pinili ko lang yung isang part na kung saan ay nagbigay ako sa kanya ng isang mahalagang view tungkol sa mga mga lalaki.

Hindi talaga kami actual na nag-uusap in person kundi sa chat lang during unbusy hours sa work. At ito nga ang naging response ko sa kanya na copy pasted na lang sa original na reply ko sa chat nya.

------

You sound too serious pagdating sa relasyon and im not sure if ako lang ang nakapansin nito. I dont know u that much pa and because we have our different beliefs and philosophy sa pakikipagrelasyon, I can't be very specific pa on my responses and reactions base sa personal situations na shinare mo saken. So for now i can only give you few general facts about guys na pwedeng makatulong sayo (somehow) until we get chance na magkausap in person, we can continue giving answers about the "why's" of life and love.

Facts about most of the guys pagdating sa pera at pagpaplano:

1. "i can get money in many ways." or "i can earn a living in many ways."- base sa survey, mas maraming babae ang nakapagtapos sa studies at nakakuha ng blue collar jobs kesa mga lalaki dahil literal na maraming lalaki ang hindi naniniwala na kelangan nilang i-work out ang future nila through education; na kaya nilang mabuhay sa maraming paraan. ito yung selfish na side ng mga lalaki na narerealize lang ng marami na mali pag tumanda na sila. unfortunately, pag naisip nilang maghanda na para sa future nila kase either may family na sila, its too late na. ito yung dahilan kung bakit maraming lalaki na maginhawa ang buhay nung binata pa at naghihirap nung nagkapamilya na.

2. "i can have money if i want to, so why do i save it?- dahil over confident na kaya nilang magkapera agad pag ginusto nila, di sila nagsesave ng pera. makikita mo yan sa kung panu sila gumastos sa pakikipagdate despite of their financial status na obviously, di naman ganun ka well off. yung perception din na kayang i-sustain ng trabaho nila yung financial needs nila ang isa sa dahilan kung bakit di sila nagsesave. at dahil most of the guys think life is about hapiness lang, nabubuhay sila sa kasalukuyan lang and ni hindi nag-aattempt na magsave for the future. in relation to this and to convince you more, watch or read news and observe kung sino ang laging laman ng balita about mga panghoholdap, pagnanakaw, kidnapping...mga lalaki. coz they believe that they can earn money right away, whenever they need it. (pero hindi naman lahat ay ganyan).

3. "why plan if things can be instantly obtained?"- ang planning para sa relasyon sa karamihan ng mga lalaki ay sign ng pagiging feminine at dahil masculinity dictates that we can have things right here, right now, then why do we plan? sa part na to nagpe-play yung role ng babae as a planner. opposite kase ng lalaki, ang babae ay concern sa future. ang problema naman sa babae pagdating sa relasyon, dominated sila ng superiority ng lalaki at nagiging submissive lang sila. in effect, di sila nakakapagcommunicate ng maayos kay guy kung ano ang gusto nya mangyari o planuhin. or masabi man nya kay guy, at napansin ni guy na di sya masyadong confident, babalewalain lang din sya. ang ending, makikipaghiwalay si girl kase iisipin nyang wala syang security sa relationship na yun.

Base on the mentioned things above, you may think na girls need to understand guys deeper than they usually do. Sometimes, it sounds like girls are obliged to understand guys since sila yung by nature, may kapasidad na mag-isip ng mas malawak lalo na sa relasyon. but of course girls may think na hindi fair kung laging sila na lang ang uunawa which is true naman. so dapat, both should meet halfway pag ganito yung situation.

no relationship will last kung walang unawaan. unfortunately, kokonti lang ang totoong may sense ng tunay na pag-unawa, mapababae man o mapalalaki. it also varies and depends on situations and to people. so to be on a safe side, dont settle down just yet hanggat hindi ka pa handang unawain nang mas malalim ang mga bagay-bagay sa loob ng isang relasyon. take time para pag-aralan ang mga bagay-bagay na may kinalaman sa pakikipagrelasyon. hindi kelangan magmadali at lalong hindi advisable na magpadalus-dalos sa desisyon. i dont advise to learn from mistakes kung alam mo na ang kahihinatnan ng pagkakamaling magagawa mo.

look after change and make sure that the change you are looking after is the change for the better.

Lessons from Hancock

You have to leave. The further you get from me, the better you're going to feel...

I  Won’t Give Up

May mga bagay sa mundo na wari'y itinadhanang magsama pero mas ok kung magkahiwalay na lang. Mga taong wari'y para sa isa't isa pero hindi pwedeng maging sila dahil sa matinding dahilan. Yung tipong sa una pa lang ay ramdam na nila na iisa ang tinitibok ng kanilang puso pero mas ok kung panatilihin na lang nila ang distansya sa isa't isa dahil siguradong hindi yun magdudulot ng kaayusan sa kanilang buhay sa mga susunod na panahon kung lubusang magiging magkalapit sila.

Lately ko lang napanuod yung movie na Hancock ni Will Smith at Charlize Theron. Naghahanap kase ako ng balita sa TV tungkol sa giyera sa Sabah na sumira ng mga property, buhay at kabuhayan ng mga Malaysian at Pilipino na nanduon. Bigla ko napindot ang remote sa Channel 6 at nahook-up ako sa mga nagigibang building, nabibitak na mga kalsada at nagliliparang mga kotse sa movie na Hancock. Anyway, sa movie na aksidente kong napanuod, dating magkasintahan sina Mary (Charlize Theron) at John (Will Smith) pero sa matinding kadahilanan, kelangan nilang maghiwalay. Pareho silang imortal at may superpowers. Sa madaling salita, magkauri sila. Ayon kay Mary, sila ni John ang itinadhana, ang soulmates sa uri nila. Pero tuwing magkasama sila, habang tumatagal ay nagiging mortal sila o nagiging normal na tao na nasusugatan, nagkakasakit, tumatanda at namamatay. Kung titingnan, parang ok lang naman. E ano naman kung maging normal sila? Mas ok nga yun kase di na sila magiging weird. Pero tulad sa mga superhero movies, "great power, comes great responsibility". Sa kanilang dalawa, si John ang nakatakdang gampanan ang trabaho ng isang superhero. Bilang superhero, kakalabanin mo ang mga masasamang loob, isang tungkulin na napakahirap at isang napakalaking responsibilidad na nakaatang sa kanyang balikat. Kaaway niya ang mga masasamang loob na walang magiging hangad kundi mapaghigantihan sya. Syempre idadamay ng mga kaaway nya ang pamilya nya na dahilan para laging malagay sa alanganin ang buhay ni Mary. Dahil dumarating sa punto na nawawala ang superpowers nila pag magkasama sila, hindi sila magiging capable na iligtas ang kanilang sarili. Dahilan para laging magbuwis-buhay si John sa pagligtas kay Mary. At kung malubha ang tama ni Mary na halos ikamatay na nito, the best na dapat gawin ni John ay lumayo para bumalik ang superpowers ni Mary at magamot nito ang kanyang sarili. Sa pagkakalayo nila, kapwa babalik ang superpowers at immortality nila na dahilan para magpatuloy ang buhay nila.

Nung mga unang panahon na marami pa ang uri nila sa mundo, ok lang na parang maging cycle ang pagsasama at pagkakalayo nila. Malalagay sa alanganin ang buhay ni Mary, ililigtas ni John, lalayo si John para mabuhay si Mary at after years magtatagpo ulit sila, hihina na parang mga tao, may makakaaway si John, idadamay si Mary, mamemeligro na naman buhay ni Mary at lalayo na naman si John and so on and so forth. Pero pagkalipas ng 3,000 years dalawa na lang silang natira sa uri nila. Dahil nga sa animo'y sumpa na ibinigay sa uri nila na tuwing magkakasama sila ay nagiging mortal at namamatay, unti-unting naubos ang lahi nila hanggang sa silang dalawa na lang ang natira. Sa puntong ito, kelangan na nilang isalba ang lahi nila at mangyayari lang yun kung magkalayo sila. At para maipagpatuloy ni John ang tungkulin bilang superhero, kelangan nyang tiisin ang pagiging single at walang lovelife all the time. :(

Commercial Break:
Ishinare ko kay Richie (kapitbahay ko) ang tungkol sa weird na love story ng Hancock at tinanong nya kung anung nationality ng author ng Hancock kase may mali daw sa pagkakasulat nito. Hindi daw binigyan ng kakayahang magkaanak ang mga uri nina John at Mary samantalang kung pagpapatuloy lang ng lahi ang problema, madali lang naman gawin yun kung fully-functioned ang reproductive system ng magkasintahan. Ang sabi ko naman, hindi nagkamali ang author ng Hancock at buti na lang dahil hindi Pinoy ang nagsulat nito. Dahil kung Pinoy ang author ng Hancock, siguradong bibigyan ng ability magka-anak sina Mary at John na dahilan para magkaroon ng "squatter" ng mga may superpowers sa mundo. Hindi rin magugustuhan ni Richie kung ganun ang mangyayari lalo na kung maya't maya ay sira ang bubong ng bahay nya dahil sa mga naglalarong, makukulit na mga anak ng kapitbahay nyang mga Hancock. Higit sa lahat, hindi sya magiging masaya kung mga manginginom ang mga kapitbahay nyang Hancock at mag-aya silang makipag-inuman sa balkonahe ng bahay nya.

Hindi ko na babanggitin yung iba pang detalye ng usapan namin dahil nauwi lang sa puro kalokohan at tawanan ang naging takbo ng usapan. Hahahaha...
Continuation:
Ang istorya ng Hancock ay maihahalintulad sa tunay na buhay particularly sa mga sitwasyon sa isang relasyon. May mga pagkakataon na mapupunta tayo sa isang relasyon na bagama't masaya tayo sa ating partner, time will come na kelangan natin itong putulin. Tulad kay John Hancock na may mabigat na tungkulin na kelangan gampanan and in exchange to that ay di pwedeng maging sila ni Mary, may mga kalalakihan din sa totoong buhay na may kaparehong istorya.

Ayaw ko na sanang isali si Pope Francis dito pero kase nung kabataan nya, nainvolve din sya sa isang lovelife pero dahil may calling sya mula sa itaas, kelangan nyang i-give up ang itago na lang natin sa pangalang "Aling Girlie" (actually, di ko talaga alam ang pangalan nung girl. Itatanong ko pa lang kay Cardinal Tagle).
Hindi ko rin sana gustong idawit dito si Rustom Padilla pero kung minahal man nya o hindi si Carmina, obviously, kelangan nyang makipaghiwalay para gampanan ang natatanging tungkulin sa pagtataguyod ng...(ayoko maka-offend).
Teka nga pala, wala na ko nababalitaan kay Grace Lee at Noynoy. Ginive-up na ba ni Pnoy si Grace Lee para makafocus sya sa solusyon sa mga problema ng bansa or baka naman si Pnoy ay....(shut up. wala tayong basehan).
Ilan na kaya ang ginive-up na babae ni Manny Pangilinan para ma-establish ang negosyo nya at magkaroon ng "all boys" team sa PBA? At puzzle ngayon sa akin kung may igi-give kaya si Sen. Lacson kung mapatunayan ni Mirriam ang seryosong akusasyon nito sa kanya.

To apply the lessons of Hancock in a serious manner, lets take examples from common people. May alam akong isang relasyon na kelangan nyang i-give up ang partner nya after a while para mapanatag ang loob ng isa't isa. Ang relasyong ito ay halos kahawig ng Hancock in various ways:

1. Mas masaya at harmless kung magkalayo sila.
- Sa medyo matagal ding panahon ay naging masaya sila kahit thru FB chat lang at text ang ugnayan nila. Parang sa Hancock nung ending at tawagan na lang sa phone ang naging ugnayan nina John at Mary.

2. Masaya sa simula.
- Nung nagsstart pa lang ang relasyon nila, masaya sila. Not until maencounter nila ang problema sa pagsasama nila. Nasesettle naman nila at magsisimula silang muli pero ayun at magkakaproblema na naman. Habang tumatagal at nawawala na ang peace of mind, disturbance ang naging tema ng relasyon nila. Parang sa Hancock, sa una at buo pa ang superpowers at immortality nila, masaya pa sila. Pero pagtagal at unti-unti na lang silang humihina at nagiging isyu na ang kaligtasan, puro pag-aalala na ang namayani sa pagsasama nila.

3. Puro problema pag magkasama sila.
-  Nung nagdecide silang magkasama (offline), dahil sa differences ng gusto nila sa buhay, maraming times na nagkakaproblema sila. Si lalaki ay inclined sa "social studies", si babae ay focus sa "social life". Parang sa Hancock kung saan nagustuhan na ni Mary ang normal na social life habang si John ay kelangan pa rin maging superhero at para walang problema, dun na lang dapat sila sa mga gusto nila sa buhay at hindi yun mangyayari kung magkasama sila.

4. Mahina sila pag magkasama.
- Though hindi masyadong similar sa Hancock pero ang relasyon na ine-example ko dito ay naging mahina pag magkasama sila dahil tuwing ayaw nila mag-away, sinasakyan na lang nila ang gustong mangyari ng bawat isa kahit hindi naman talaga sila kumportableng gawin yun. Ang resulta, sumasama ang loob ng isa at itatago nya na lang yun sa partner nya pero pag napuno na, biglang sasambulat na dahilan para mas lumaki ang awayan nila.  Sa Hancock, literal na humihina sila pag magkasama dahil yun ang nakatadhana sa kanila.

5. Cycle ang paghihiwalay at pagbabalikan.
- Tinry nilang i-settle ang mga problema pero pag di na kaya, maghihiwalay. Then magkakabalikan muli dahil mahal nila ang isa't isa. Pero finally, for the sake of peace and order sa mga pribado nilang buhay, tuluyan na nilang ginive-up ang isa't isa. Parang sa Hancock na dahil sa kumplikasyon ng pagiging superhero ni John sa buhay nila ni Mary, kelangan niyang lumayo. Pero dahil sa mahal na mahal nya si Mary, hinahanap nya pa rin ito after a while para makasama muli. Pero nung bandang huli, kelangan na nilang tuluyang maghiwalay para hindi sila tuluyang mag-extinct.

6. Ang replacement.
- Sa paghahanap ng kasiyahan at pag-asang lumigaya sa love, isa sa kanila ay masigasig na naghahanap o nakahanap na ng kapalit samantalang ang isa ay piniling manatiling single at iprioritize muna ang napili nyang misyon sa personal na buhay. Isa pa'y bakit sya maghahanap ng iba kung ang babaeng hindi na nya pwedeng makasama ang sya lang at ang natatanging gusto at minamahal nya. Parang sa Hancock kung saan after nilang maghiwalay, nagsettle down na si Mary kasama ng isang guy habang naiwang single si John na wala namang ibang mahal kundi si Mary lang at dahil hindi pwedeng maging sila habang ginagampanan nya ang tungkulin sa bayan, better be single than be worthless.

Meron lang akong tatlong komento tungkol sa pagkakaiba ng inihalimbawa kong relasyon dito at ng Hancock:

1. Nagka-amnesia si John for 80 years na dahilan para malimutan nya ng literal si Mary samantalang si lalaki sa kwentong inihahalimbawa ko, gustuhin man mang makalimot ay walang mahanap na epektibong paraan. Kaya naman kung magkakaamnesia sya, siguradong ipagpapasalamat nya yun.

2. Almost 80 years bago nagdecide si Mary na i-consider ang paghahanap ng kapalit ni John pero ang babae sa kwentong inihahambing ko ay wala pang 24 hours nang i-consider ang paghahanap ng kapalit ni lalaki.

3. Ayaw ni John ang amnesia na nangyari sa kanya kaya't pinilit nyang paaminin si Mary sa katotohanan ng kanilang nakaraan. Pero kung si lalaki sa kwentong inihahalintulad ko ang tatanungin, gusto nyang magka-amnesia forever at kung hindi forever at manumbalik man ang ala-ala nya, hindi na nya gugustuhing balikan pa ang nakaraan.

Ang Chuck Taylor

Minsan ang chucks ay marumi at gusgusin pero sa ganitong paraan napepreserve ang tibay nito. Samantalang kung palagi mo itong  lilinisan para laging maganda sa paningin, maaaring maging marupok ito at masira agad. Parang relasyon na minsan hindi magandang tingnan dahil dinadatnan ng pagsubok at kalungkutan pero nalalagpasan at lalong napapagtibay na kabaligtaran naman sa relasyon na oo nga't maganda sa mata dahil palaging masaya pero bumibigay agad oras na datnan ng pagsubok.

Ang design ng chucks ay hindi pa nagbago simula ng una itong lumabas noong early 90's. Obvious na hindi basta-basta  nagcome-up ang designer ng chucks sa kung ano lang klaseng design. He took time until naisip nya na dapat ay yung tipong magmamatch sa future fashion at mananatiling uso kasama ng mga modernong porma. Sa tagal ng panahon, ilang beses pa lang lumamlam ang kasikatan ng sapatos na to pero dahil classic dahil sa napakagandang foundation, bumabalik ang pagkagusto sa kanya ng mga mamimili. Parang relasyon na hindi lang basta-basta nabuo at nagsimula. Relasyon na maingat na kinonsidera ng dalawang puso pagkatapos ng mahaba at mabatong daan. Relasyong nagtatagal, mahirap tibagin at magkahiwalay man, magkakabalikan pa rin.

Isa lang ang pagkakaiba ng chucks at ng intimate na relasyon. Materyal na bagay lang ang chucks pero ang relasyon kailanman ay hindi magiging materyal na bagay lang. Tamang pakinggan na ang material ay ginagamit o nagagamit pero ang immaterial ay kadalasang hindi magandang pakinggan na ginagamit lang o nagagamit. Naluluma at nasisira ang materyal na bagay dahil sa pisikal at specific na dahilan at maaaring tuluyan nang mawalan ng silbi. Pero ang immaterial ay di naluluma. Oo nasisira ito pero kadalasan ay dahil sa malabong dahilan at nawawalan ng silbi..ngunit by choice lamang. Ang material na bagay ay narerecycle pero ang immaterial ay naibabalik sa dati nitong estado at posibleng makaya pang higitan ang dati nitong kalagayan...sa pangalawa o higit pang pagkakataon.

9 Palatandaan na Magtatagal ang Isang Relasyon

Dahil sa napapansin kong dami ng hiwalayan na nangyayari simula pa lang ng taon, nagresearch ako ng konti para makakuha ng kahit konting kasagutan man lang kung anung elemento ba ang nakakaapekto sa mga hiwalayang ito. At habang binubungkal ko ang kalaliman ng google ay umagaw ng atensyon ko ang impormasyong ito mula sa link na to. At dahil english ito, hayaan nyong i-translate ko to sa bisaya para maintindihan ng mas nakararami. Pero syempre, dahil di ako marunong mag-bisaya, hayaan nyong tagalugin ko na lang. haha.. Para may konting twist, mas pinakwela ko ang paliwanag sa tips na ito at maaaring sumang-ayon o hindi sumang-ayon ang ibang makakabasa sa idinagdag ko ring ilang opinyon.

Sa totoo lang, di ako credible magsalita at magbigay ng tips tungkol sa kung paano tatagal ang isang relasyon. Sa natatandaan ko kase, dalawang taon lang ang pinakamatagal na naging relasyon ko mula sa apat na relationship na nagkaroon ako. At compare sa mga relationships na nagkaroon at meron ang mga kakilala ko, ang dalawang taon ay parang dalawang araw lang sa kanila. Pero katulad nyo'y naghahanap din ako ng mga paraan para tumagal ang "susunod" na relasyon na magkakaroon ako (owwww) at sa post kong ito, free ang lahat na magbigay ng sarili nilang opinyon. Anyway, heto ang 9 signs na ang relasyon ay magtatagal at mananatili sa marami pang mga taon o maaaring hanggang sa huli. (now playing: Kahit Maputi na ang Buhok)

1. May time sa isa't-isa

Sa panahong ito, busy ang karamihan. Maaaring sa trabaho, business, studies etc. Dahil sa hectic na schedule, nawawalan na ng time sa romance at sa mga love related matters. Maaaring minsan na lang lumabas for breakfast or movie date. Pero kung sa kabila ng pagiging busy ay nakakahanap pa rin ng oras ang love partner mo, no doubt na mahal ka nga nya talaga. Kelangan mo nga lang talaga i-extend ang understanding mo kung sa inyong dalawa ay ikaw ang mas nakakaluwag ang oras at nagugugol mo ang free time mo na di sya kasama. Wala naman kaseng mapagkukumparahan ng saya pag kasama mo na sya at ka-share sa mga masasayang moments...kahit hindi ganun kadalas.

2. Tamang age gap

"Age doesn't matter." Tama ang kasabihang yan pero hindi daw yan ang ideal na kasabihan kung pangmatagalang relasyon ang gusto mo. Totoong mas delayed daw mag-mature ang lalaki kesa sa babae kaya't karamihan sa magkakasing-edad ay nagkakahiwalay agad. Mas worst naman ang istorya kung mas matanda ang babae kesa lalaki. Kaya dapat daw ay mas matanda ang lalaki sa babae pero hindi ito dapat hihigit ng 7 years. Ofcourse hindi absolute ang ideyang ito at pwedeng teorya lang. May mga relasyon na nagtatagal kahit weird ang age gap na meron ang mag-partners. Meron ding mas matanda nga ng 7 years ang lalaki kay babae pero pang 7 years old lang din ang pag-iisip ni lalaki. Depende pa rin. Kaya't kung ma-fall ka sa older guy at napansin mo na ang maturity nya, give it a try and you might not regret.

3. Magandang background ng past relationship

HIndi naman siguro "kautikan" (what a word) kung alamin mo ng medyo mas malalim pa ang past relationship ng partner mo. Kung galing sya sa matatagal na relasyon, good sign yun. Alamin din kung ano ang naging dahilan ng break-ups nya para mas maintindihan mo at maiwasan mangyari sa relasyon nyo. Isa pang dapat mong tingnan ay ang dami ng relasyon na nagkaron na sya. Maaari kaseng tumagal nga ang ibang relasyon pero 3 out of 20 pala yun at ang indikasyon na nanggaling na sya sa maraming relasyon ay hindi rin magandang senyales. Alamin din kung anung klaseng lifestyle meron sya para mapagtugma mo kung ang taong ito ba ay nasa experimentation period pa rin ba o nasa punto na ng pagseseryoso. Di mo naman magugustuahng maging guinea pig sa relasyon nyo di ba?

4. Sex compatibility

Hindi ito masyadong applicable sa mga conservatives pero mag-wowork ito sa mga open minded at may pagkaliberated. May mga instances na in the midst of series of datings pa lang ay may sexual intercourse na beween partners and nangyayari naman yun dahil pareho nilang gusto. Di ko inaadvice na mag-go-down na sa sex agad as early as dating period pero kung into sex ka, oportunidad mo yun para malaman kung compatible ba ang sex drive nyo. Kung sya ay tipong sex lang for pleasure, delete mo na sya. Kung wala syang passion at very normal lang sa bed, mag-isip ka ulet. Kung newbie sya pero willing mag-explore, thumbs up. Kung pareho kayong newbie at di sya cooperative sa fantasies mo, di rin magandang sign. Kung plain sex lang ang gusto nyo at wala nang masyado pang adventure at ok lang dahil pareho nyo namang gusto, ok lang din. Wag kayong maging ipokrito kung pareho kayong into sex dahil sabi nga ni Sigmund Freud, necessity ito at napakaimportante nito sa intimate relationship. Pero tulad pa rin ng sinabi ko, sa kulturang konserbatibo, hindi kelangang sex agad, pwede nyong skip-an ang part na to at magfocus sa ibang signs na mababanggit ko dito.

5. Good friends

Sa kultura natin, kelangan may ligawan. Pero sa modern times at siguro dahil mas liberal na ang mga tao ngayon, "dating" na ang sistema at ang kadalasan nga nagiging friendship muna ang set-up hanggang sa magkalapit ang mga loob at magkadevelopan. I suggest lalo na sa mga kababaihan na may manliligaw, wag masyadong i-emphasize sa kanya na sya ay manliligaw lang at kelangang gawin ang lahat para makuha ang kanyang matamis na "oo". Kadalasan kase, iba ang treatment ng isang nililigawan sa kanyang manliligaw. Hindi naman sa anti-ligawan system ako pero kung babae ka at tingin mo may potential si guy, tell him you could start from friendship. Kung ikaw naman ay lalaki, try not to start from typical na panliligaw na magsisilbi at magpapa-alila. May mga girls na ayaw nila na halos ginagawa na silang panginoon ng manliligaw nila. Gusto nila ay yung someone na makakashare din nila sa ibang mga bagay na apart sa direkatang motibo ng pakikipagrelasyon. Yung someone na willing makinig sa kanila, samahan sila kahit sa kaweirduhan nila at may genuine na willingness para makilala kahit ang not so good na side nya. Sa ganitong way, after a while at dumating na ang takdang sandali at pareho nyo nang gustong i-confirm ang relasyon nyo, siguradong mas naiintindihan nyo na ang isa't isa at malaki ang tsansa na maresolve nyo ang major problems sa relasyon nyo in the future na dahilan para magtagal kayo. Basta lagi lang tatandaan na dapat hindi iwawala ang komunikasyon. Sa oras na dumating ang pinakamatinding away nyo at nabigo kayong pag-usapan ito, asahang maghihiwalay kayo. Kaya't mahalaga na mag-usap at magkalinawan sa anumang conflict tulad nung good friends pa kayo dahil yun ang susi para magkaintindiahan at maiwasan ang hiwalayan.

6. May pangarap

Kung ang karelasyon mo ay wala man lang nababanggit tungkol sa long term dreams nya at ang mahalaga lang sa kanya ay kung ano yung meron ngayon, ahmmm... hindi rin magandang palatandaan yan. Much worst kung ang partner mo ay hindi nagpapakita ng sign na kasama ka sa future plans nya. Isa sa magandang halimbawa ay kung ang partner mo ay isang estudyante na nagsisikap sa pag aaral at sinabi sayo na hindi ka dapat mawawala sa graduation nya dahil ikaw ang naging inspirasyon nya at ginagawa nya ang lahat ng yun para rin sa inyong dalawa. Pero syempre. dapat mo pa ring obserbahan ang sincerity nya sa pagbitaw ng mga katagang yan. Kung wala ka naman makalkal at talagang nabubuhay lang sa kasalukuyan ang partner mo, e wag mong pilitin. Kelangang natural na manggaling sa kanya ang mga plano nya at hindi dahil lang napilitan syang sabihin yun.

7. Pareho ng gusto

May kasabihan na opposites attract. Tama pero may kulang dahil kung interesado kayong maging mag-on, hindi dapat na habang panahon ay attracted lang kayo sa isa't isa. Dapat ay magkasundo rin kayo and at least pareho ng gusto kung di man sa lahat ng bagay, at least sa maraming bagay. Sure na magtatagal ang realsyon sa ganitong picture. Pero ang reyalidad ay nagsasabi na somehow, may differences pa rin kayo. Much worst kung talagang attrracted kayo sa isa't isa pero ang tindi ng diffrences nyo. Pag ganito ang sitwasyon, mahalaga na magkaroon kayo ng compromises at kung kelangang may baguhin ang isa sa kanyang sarili para magtugma lang ang kagustuahn nila, then dapat ay isakatuparan ito alang-alang sa partner nya. Syempre hindi kelangang lumabis ang gagawing pagbabago dahil at the end of the day, mahalaga pa rin ang original identity mo at hindi dapat isakripisyo ang totoong ikaw sa kadahilanang may mga bagay sa pagkatao mo na ang kailangan lang ay tanggapin ng partner mo kung totoong mahal ka talaga nya.

8. May basbas o suporta ng mga kaibigan o pamilya

Kung pareho kayong tanggap ng mga kaibigan at pamilya nyo, magandang senyales yan. Kung magkaroon kayo ng problema sa relasyon nyo at kelangan ng intervention ng malapit sa inyo, may tutulong o rerescue lalo na kung matindi ang away nyo. Tandaan lang na hindi dapat maging sobrang trying hard na makisama sa mga kaibigan o kapamilya nya dahil may tendency na maging pretender o plastik ka lang. Mahalaga pa rin na ipakita ang totoong pagkatao at para makilala ka bilang ikaw.

9. Nagmamahalan

Literal pero dapat lang. Maaaring tumagal kayo bilang kayo pero hindi nyo magugustuhan na matawag na "naglolokohan lang". In reality, meron ding mga magkarealsyon na naggagamitan lang. Siguraduhin na mahal nyo ang isa' isa at ipakita at iparamdam ito araw-araw.

Sa relasyon, natural lang na may awayan. Pero kung mababaw lang naman ito at maaayos pa naman, humanap ng paraan para magkasundo. Huwag pairalin ang sobrang pride at sa lalong madaling panahon kung talagang malalim na ang unawaan ninyo, subukang ayusin agad ang gusot. Magkaroon at patibayin ang commitment dahil dito magsisimula ang lahat. Kung may strong commitment kayo sa isa't isa, siguradong hindi kayo basta basta bibigay sa mga pagsubok na darating sa relasyon nyo.

Doomsday

Marami rami na rin akong naisulat for the past days na hanggang ngayon ay di ko pa rin mai-post at ang iba ay hindi ko na rin balak i-post dahil sa harsh na contents. Yung mga post na yun ay patama sa taong nagdulot ng matinding sakit sa damdamin ko pero i dont think na makatutulong sakin kung patuloy ko syang uusigin instead na hayaan na lamang.

Nasa gym ako together with my gym buddies habang nag-uusap kami about prices of current gadgets. Out of the blue, bigla ko naitanong, "magkano kaya ang peace of mind?". Nagulat lahat at walang nakapagsalita ng ilang segundo. Iniisip siguro nila na malala na ko at kahit simpleng usapan ay ineexpress ko how much i desire for relief sa pinagdadaanan ko.

Hindi ko gusto na maging ganito ang kahinatnan ng lahat ng bagay sakin ngayon. Pero minsan sa buhay natin, magmamahal tayo and sooner or later, masasaktan. Cycle ito na mahirap iwasan lalo na sa era nating tinatawag na young adults kaya't kahit akoy di ito maiiwasan dahil ito ay katotohanan na mahirap iwasan o takasan. Dahil kapag iniwasan mo ang magmahal, iniwasan mo na rin ang opportunity na matuto ng mas malalim sa buhay. Kapag tinakasan mo naman ito, i-ginive up mo ang pagkakataon na makita pa ang ibang kulay ng buhay. Totoo na maraming danger sa pagmamahal. Sabi ko nga ay laging nandyan ang posibilibidad na masasaktan ka, mabibigo and at worst mawawalan ng pag-asa. Kaya nga bilib ako sa mga taong matapang na sumusubok at patuloy na parang nakikipagsugal sa pag-ibig. Sila ang mga risk taker na layunin lang na hanapin ang tunay na pagmamahal, ilang ulit man silang masaktan. In fact nakikita ko ang sarili ko na kabilang sa kanila. Pero kabilang nga ba ako sa kanila kung ang sinapit kong kabiguan ay dahil din sa sarili kong pagkakamali?

Sa tagal na rin ng panahon, mangilan-ngilang beses na rin ako sumubok magmahal at mahalin. At napansin ko na ilan sa mga naging kalaban ko ay ang uncertainty at indecisiveness. Late ko lang nafigure-out na ang dalawang nabanggit ko ay resulta ng immaturity. Kung mature ang isang tao, bibigyan nya ng pansin ang detalye ng isang bagay at pag-iisipan para mabigyan ito ng tamang kahulugan. Minsan hindi nya makikita agad ang totoong ibig sabihin ng isang bagay until the right time comes. Ang tinutukoy ko ay yung mga instances na magsisimula kayo as friends kahit alam nyo na you're not just working on a mere friendship but also looking up on something else. Habang lumilipas yung panahon sa ganung set-up nyo, lalabas na ang mga indications na more than friendship na ang relasyon nyo. Nung naexperience ko to, hinayaan ko lang at ipinagpatuloy ko ang closeness namin ng inakala kong magiging "friend" ko lang. Until such time na puso ko na ang nagdikta na i have to do something dahil mas malalim na sa friendship ang estado ng nararamdaman ko sa kanya. Ngunit hindi nakinig ang isip ko sa puso ko dahil sa madaming kadahilanan. Isa sa mga dahilan ay ang pagka-disgusto ko sa complicated na estado na meron ang taong nung time na yun ay unti-unti ko nang minamahal. It took time bago ako nag-try maging certain sa nais ko talaga mangyari saming dalawa. Pero mali ang way na ginawa ko dahil hindi ako naging open sa kanya. Sinolo ko ang mga bagay na nais ko iparating sa kanya. Mas lalo ko pa itong ginawang broad na dahilan para masabi nya na "shakey" pa ko para sa gusto kong mangyari saming dalawa. Selfishness on my part really emerges sa pagtatago ng mga bagay na dapat ay i-shinare ko sa kanya. Sobrang playing safe din ako dahil tiniis kong wag ipakita ang totoong nais ko dahil katwiran ko'y "kuntento na ko at masaya na ko sa ganung set-up na walang label at kung magkandaleche-leche ay walang masyadong hard feelings dahil hindi naman talaga kami". Mali ako dun dahil later on, nag desire na ko na tiyakin ang realtionship namin at hingin ang permiso nya para sa gusto ko mangyari. Ngunit napakarami kong namiss na bagay na dapat ay ipinakita ko sa kanya nung mga nagdaang panahon to prove her na may "K" na ko para sabihin ang salitang "I love you". Ang laki ng delay na nangyari dahil sa uncertainty kong yun.

Alam kong nahulog na rin sya saken pero girls are girls daw at naghihintay lamang sila. Nung time na narealize ko yan tungkol sa mga babae, huli na ang lahat, napansin na nya ang ika nga'y pagiging "shakey" ko. Nagkaroon sya ng mindset na uncertain talaga ako and at the same time undecided. Napansin ko din naman na ganun na nga ang sitwasyon at sinubukan kong i-repair. At last pinahayag ko sa kanya na mahal ko na sya pero deep inside me, undecided pa rin ako kung magcocommit ba ko o hindi. Ang pagkakamali ko pa, dinaan ko sa sapilitan na mauna syang magcommit bago ako which is a great disrespect sa pagiging babae nya. There comes a time na sinabi pa nya na "parang sya ang lalaki sa aming dalawa". Nakakainsulto yun sa parte ko kaya sinubukan kong bumawi, pero again, medyo huli na din. Kumbaga, parang pinilit kong i-make up ang mga bagay sa konting panahon at hindi masyadong nag-effort para mangyari ang gusto ko. Ganunpaman, dahil na rin siguro sa confusion, finally sumang ayon na din sya na maging kami na nga dahil san pa ba pupunta ang lahat ng yun kundi doon din. Sa kabila ng napakaraming kulang bago kami lumagay sa tiyak na relasyon, naging kami rin at last at dun nagsimula ang problema.

Indecisiveness ang bagay na namayani sakin. Hindi pa pala ako decided.  Hindi pa pala ako ready. Nung time na confirmed na ang lahat saken, hindi pa rin ako nagbago. Same problems, same headaches and same punishments yung ipinaranas ko sa kanya. Guess i was unaware na i should be more careful that time, i should be more responsible that time and i should be more loving that time. Pero dahil shakey ako nung una pa lamang, tuluyan akong bumagsak. Tuluyang nawala ang lahat, tuluyan syang nawala. Wala akong ibang sinisisi kundi ang sarili ko. Naging pabaya ako at nagkulang ako sa pagpapahalaga. Halos puro salita lang ako at halos konti lang ang naipakita ko. Hindi lang pagsisisi kundi matinding hiya ang umatake sakin ng tuluyan na syang gumive-up. Pagkahiya sa sarili ko dahil sa lahat ng pride at ego na sabi ko'y hindi magigiba pero lahat bumaba nang marealize ko lahat ng shortcomings ko. Sobrang nahiya din ako sa kanya dahil naging puro salita lang ako at nagkulang ako sa gawa. Pero huli na ang lahat at di na maibabalik ang lahat sa amin.

Araw-araw, guilt at pagsisisi ang namamayani sa loob ko. Wala akong peace of mind. May times na namamalayan kong nangingilid ang luha sa pisngi ko. Mahal na mahal ko pala siya pero sinayang ko lang. Ngayon helpless na at kahit anung attempt ko na muli ay makausap man lang siya ay hindi ko na magawa dahil firm and decided na rin sya na wag na ko kausapin. Napagod na sya na makinig sakin at sa mga excuses ko. Matindi rin ang naging epekto sa kanya at wala siyang ibang ipinapaabot sakin kundi hatred at big dissapoinment na dahilan para totally i-reject nya ko. Hindi ako makamove on or makamove on man ako, nararamdaman ko na matatagalan pa. Nasa anino pa rin ako ng matinding panghihinayang. Panghihinayang na sinasabi ko noon na hinding hindi ko mararamdaman kung magkawalaan man kami pero ngayo'y siyang nagpapahirap sakin. Panghihinayang na siyang dahilan para araw-araw mula pagkagising ko hanggang pagtulog ay paulit-ulit na nagsasabi sakin "sana kaya ko pang ibalik ang panahon".

Dadaan ang mga araw, linggo at buwan o maaring taon, pero alam ko na sya at sya pa rin ang mahal ko. Kung mabibigyan nga lang ako ng second chance, talagang ipapakita ko sa kanya ang tindi ng pagnanais ko na wag na syang mawala. Irerespeto ko sya, mas magiging mature ako, iintindihin ko sya bilang babae at wala akong gagawin sa bawat araw kundi iparamdam sa kanya kung gaano ko sya kamahal. :(

Regalo

Ang mga regalo kasama ng isa pang regalo na syang pinakamagandang ipinagkaloob  nya sa akin ngayong 2012. :)

Sabi ni Master Oogway:  "Yesterday is history, tomorrow is a mystery, but today is a gift. That is why it is called the "present." (Sa di nakakakilala kay Master Oogway, sya yung matandang pawikan na kung fu master sa Kung Fu Panda.) Ang linyang yan na sobrang tumatak sa isip ko ay lalong naging meaningful ngayong Christmas 2012 dahil sa  taong ito pumutok ang sikat na hula na magugunaw na ang mundo ngayong December na nagdulot ng matinding pag-aalala sa marami.

Sumapit ang 12/21/12 ngunit andito pa rin tayo't buhay. Hindi natuloy ang Doomsday 2012 kaya't tulad ng mga nakaraang hula sa pagtatapos ng mundo, ito ay part na lang din ng history. Hindi natin alam kung ano talaga ang totoo sa pagtatapos ng mundo pero tuwing may mga hula na ganito at hindi nagkakatotoo, ituring natin itong second chance:

-Second chance na bigay ng maykapal para tayong mga residente ng mundo ay magbago at makapag-isip ng magandang idea kung paano gagawing mas makabuluhan ang buhay natin. 

-Second chance para patuloy na mai-share natin ang tamis ng buhay kasama ng ating mga minamahal. 

-Second chance para mai-remind nya satin na "theres always a second chance" at kung sya'y kaya itong ibigay, tayo pa kaya ang hindi nito makapagbigay sa kapwa natin na nakagawa satin ng mga kamalian. 

Ang chance na ito ay isang uri ng regalo na pinagkaloob nya na ang importansya ay nagrereflect sa ating pagiging tao at sa buhay. Sigurado akong sa ganitong klase ng thinking natin dapat simulan ang pag-appreciate ng kasalukuyan. At dahil ang tsansang ito na magpatuloy ang mundo ay isang regalo, wag na tayong mag-alala sa kung anumang pangit na misteryo meron ang hinaharap dahil hindi sya mapapagod sa pagbibigay ng regalo sa atin na bagama't lalong umaabuso habang tumatagal ay sya pa ring nag-iisa at tinatangi nyang mahal na mga nilikha. 

Maligayang pasko sa lahat!

Ang Bubuyog

Ang bubuyog, ang insektong palaging abala. Insektong walang gustong gawin kundi magtrabaho at kumayod buong araw. Walang sinasayang na oras at hindi nagliliwaliw para makaipon ng sapat na pagkain para sa kanilang kolonya. Ito ang buhay na gusto kong mangyari ngayon.

Masyadong maraming bagay ang nangyari sakin nitong mga nakaraang araw. Mga bagay na nagbigay sakin ng depresyon na hindi ko naramdaman sa nakaraang halos tatlong taon. Frustration na hindi ko inakalang darating sakin lalo na't magpapasko pa naman. Hindi ko maipaliwanag pero bakit tuwing ganitong season, sumasablay at tuluyang nawawala ang bagay na lubos na nagpapasaya sakin. Bagay na inakala kong magtatagal kahit paano sa kabila ng pagiging kumplikado nito ngunit bibigay at matitibag din pala agad-agad.

Ilang araw na ang nakakalipas nang tuluyan kong tinapos ang ugnayan namin ng taong sobrang naging espesyal sakin. Ang taong hindi ko maikakaila na mahal ko at ang naging siyang laman lang ng puso ko. Ngunit ngayon, pilit ko na syang kinakalimutan dahil sa pangyayaring sadyang hindi karapat dapat at wala akong magagawa kundi ang magpaubaya. Ito ay sa kadahilanang sa una pa lang, ang ugnayan na meron kami ay nakatadhana nang masira. Pareho naming alam yun pero hindi ko alam na sa ganung paraan pala magtatapos ang lahat. Hindi ko alam kung anung naging pagkukulang ko. Alam kong may naging pagkukulang ako pero hindi ko na naramdaman man lang na ganito ang magiging kapalit nun. Hindi ko naman matawag na ako ay pinagtaksilan dahil sa una pa lang, ako ay isa nang "other man". Samakatuwid, ako'y walang karapatan para angkinin sya dahil naging akin man sya, meron pa ring tunay na nagmamay ari sa kanya. Andito nga at kelangan kong mag-give way. Aminado ako na ipinangako ko sa kanya na sa sandaling darating ito, kusa akong aalis. Ngayon ay magagandang ala-ala na lang ang tangi kong kasama at wala na kong alam at hindi ko na pakikialaman ang buhay niya/nila.

Mabigat sa pakiramdam kapag may bagay na nakasanayan mo nang nandiyan na nagpapangiti sayo, nagbibigay sayo ng saya at sa di inaasahang pagkakataon ay mawawala. Pero sabi nga, walang permanente sa mundong ito. Ang lahat ay maaaring magbago at kahit ang mga pangako na kala mo'y matutupad ay maaaring maging kasinungalingan na lang. Napakahirap magtiwala at mas lalong nagpapahirap dito ay ang mga karanasang nagbigay sayo ng hapdi na sa paglipas ng panahon ay halos maging parte na ng sistema mo. Gusto mong makalimot pero hindi mo maisip kung paano. Sa isang iglap pag wala na siya sa tabi mo, magiging para kang estranghero sa mundong nabuo mo kasama sya. Mundong una'y hindi mo matatanggap na pakawalan pero wala kang choice kundi hayaan na lang gumuho dahil anu pa ang saysay nito kung mag-isa ka na lang na mananatili dito. Minsan kapag hindi mo na kaya, pati ikaw at ang reyalidad sa buhay mo ay gusto nang bumigay. Pero kelangan mong maging matapang, kelangan mong tumayo, kelangan mong magkaroon ng bagong pag-asa.

Kaya ngayon, katulad ng isang bubuyog, nakakapagod man, isinusubsob ko ang sarili ko sa trabaho, pag-aaral at sa isa pang trabaho. Kelangan kong maging busy, kelangan kong may pagbalingan ng atensyon. Atensyon at ang pinakamalaking bahagi nito na sana'y sa kanya ko lang ilalaan pero hindi na maaari. Nangungulila man ako sa kanya at inaamin kong hinahanap ko ang bawat minuto na kasama sya, ngayon, pipilitin ko na lang na ituon ang buong atensyon ko sa mga bagay na bagamat hindi kasingsaya kapag kasama ko siya ay tiyak na magbibigay sakin ng personal na satisfaction at magpapaluwag sa nararamdaman ko sa pagpalipas ng panahon.

Nawalan ako ng "matamis na pulot" ngunit alam kong iyon ay hindi sakin. Ganunpaman, nandyan pa rin ang mga bulaklak na naghihintay na galugarin ko upang makagawa ako ng mas matamis na pulot at matatawag kong akin lamang.

Sinigang na (Century) Tuna

"Nagmamahalan na ang mga bilihin, tayo na lang ang hindi."

Sa panahong mahal ang karne at isda, makakatipid ka ba kung magluluto ka ng: Sinigang na Bangus? Sinigang na Baboy? Sinigang na Hipon? Naaahhhh... Eto try mo-Sinigang na (Century) Tuna! Ano ang lasa ng sinigang na canned tuna? Gaano ito kadaling lutuin? Gaano ito katipid at paano nito mapapasaya ang araw mo?

Mahabang intro:
4:30 am. Nagising na medyo masakit pa ang leeg dahil nakatulog na naman ako ng pitong oras sa kawayan na sofa sa aking sala. Wala pang laman ang aking tiyan dahil mas inuna ko ang tulog kesa pagkain nung nakaraan gabi. Buhay call center talaga pag weekend, mas gusto mong matulog kesa kumain. Anyway, hinigop ko muna ang mainit na kape para magising ang aking diwa kasabay na kinain ang left over na pandesal na pinainit lang sa rice cooker dahil wala naman akong microwave (merry christmas and thanks in advance sa magreregalo saken ng microwave sa pasko. nyahaha..). Habang nasa ganung posisyon ako at iniisip kung gaano kamiserable ang kalagayan ko na kumakain ng lumang pandesal na may peanut butter, naitanong ko sa sarili ko, "may magagawa pa ba ako para gawing interesting at masaya ang araw na to?"

Tumingin ako sa kanan kung saan nandoon ang mga grocery items ko na pinamili ko isang dekada na ang nakakalipas (actually few weeks ago lang). Kinapa ko ang nasa loob ng eco bag at kung anuman ang makuha ko sa loob ay gagawan ko ng kagimbal gimbal na recipe na maaaring magpabago sa buhay ko (tatanghalin akong "best PATSAM cook of all time". pero alam kong walang ganung award giving body kaya itutuloy ko na lang ang patsambang recipe na naglalaro sa isip ko.) Nadaklot ko ang nagmamakaawang "century tuna hot and spicy" at kahit ayaw nyang mainvolve sa karumaldumal na patsambang luto ko, wala na syang magagawa dahil desidido na kong lutuin sya bago pa sya mag-expire. Lumabas ako ng bahay at ilang hakbang lang ay nasa harap na ko ng tindahan ng gulay na kung saan ay mukang di pa nakakabalik sa reyalidad ang diwa ng tinderong si Manong dahil kakagising lang. Heto ang mga binili ko kay Manong para sa napagpasyahan kong iluto sa umagang ito:

Ingredients for my "Sinigang na (Century) Tuna":

1 talong
5 piraso okra
1 big green sili
1 taling kangkong (na di ko alam kung sa Marikina o sa Pasig river nanggaling. pero mukang malinis naman)
1 taling sitaw
1 maliit na labanos
5 pirasong siling labuyo (maliliit)
1 pack sinigang sa sampaloc mix
1 kilo bigas (na mukang kulang sa timbang pero ok lang, di ko naman nakita)
1 classic piece of advice mula kay Manong tungkol sa pagluluto ng sinigang (actually libre yung advice)

(More or less 60.00 kasama na yung century tuna. good for 3-4 people.)

Lumakad na ko pauwi habang dala ang mga item para sa aking love potion este sinigang. Dali dali kong kinuha ang kutsilyo at chopping board para hiwain at itransform ang mga gulay sa isang "state of the art delicacy". Hinugasan ko na rin ang bigas at inilagay sa kaserola ang pinaghugasan (up to 800ml) para magsilbing sabaw ng aking sinigang(take note: hugas bigas ang dapat isabaw para mas malapot at mas malinamnam ang sinigang). Isinalang ko sa gasullete ang sinaing at sa rice cooker ang pinaghugasan ng bigas. Baliktad ba? Actually, napansin ko rin pero mas trip kong lutuin sa rice cooker yung sinigang kase perfect na ang init ng rice cooker at di na kelangang iadjust para sa recipe kong ito. Habang nakasalang ang sinaing at epic na hugas bigas sa kanilang respected na lutuan, huminga muna ako ng malalim bago ko binuksan ang noo'y nagpupumiglas na 155 grams na century tuna, hot and spicy. Kinuha ko ang sabaw o tubig nung tuna at inilagay sa separate na lalagyan. Piniga ko pa ang tuna hanggang sa wala na itong katas at isinet aside ang tuna meat. Ini-honda (inihabol) ko ang katas ng tuna at ibinuhos sa malapit nang kumulong hugas bigas habang naka-set aside pa rin ang tuna meat. Inihalo ko na rin ang sinigang mix kasama ng tuna juice at hugas bigas at tsaka nilagyan ng konting patis para magblend na ang lasa nila at tsaka tinakpan ulit ang rice cooker. Habang hinihintay kong kumulo ang sabaw, eto muna ang mga ginawa ko:

Nag-good morning kay Honey at nag-update ng status sa facebook
Nanuod ng HBO
Nanuod ng CNN
Nanuod ng Hisory Channel
Nanuod ng...nanuod nghh...(dahil sa anti-cybercrime law, hindi ko pwedeng sabihin)

May nag-comment na sa tanong ko sa FB wall ko na Ano ang translation sa english ng "pang-ilan ka sa pila?" at tyempong kumukulo na ang hugas bigas. Mamaya ko na ko magcocomment sa wall ko at ikoclose ko na yung isa pang window na ipinagbabawal ng batas.

Heto na nga at inilagay ko na ang mga gulay na chinap-chop ko kanina sa kumukulong hugas bigas. Hiniwa ko rin ng pino ang siling labuyo at inihalo sa mga gulay (pwede nang hindi lagyan ng siling labuyo kung hindi ka true-blue Bicolano na tulad ko. hehe..) Tinikman ko ang sabaw at inihinto agad ang pagtikim bago ko malimutan ang aking pangalan dahil sa sobrang sarap nung sabaw (wala pa yung tuna meat nun). Dinagdagan ko pa ng konting patis para mas malasa. Di ko ginamitan ng asin ang sinigang ko dahil yun ang payo ni Manong..."only use patis". Samantalang, luto na ang sinaing ko at inalis ko na sa gasullete. Pinalitan ko naman yun ng kawali at pinainit at tsaka inilagay ang tuna meat. Pwede mo namang hindi na initin ang tuna meat pero dahil sabi ng nanay ko mas ok na initin ang mga canned goods, ininit ko na rin pero di ko muna hinalo sa sinigang mismo kase madudurog ng husto.

After ko magcomment sa makukulit na sagot para sa FB question ko, bumalik na ko sa sinigang ko na ilang minuto nang kumukulo. Hindi pwedeng maover cook or else mawawala sustansya at papangit ang lasa. Perfect! Luto na ang "Sinigang na (Century) Tuna" ko at ready na kong kumain!

Inilagay ko na sa ibabaw ng sinigaw ang tuna meat. At dahil mag-isa lang ako, ako lang din ang naghain sa sarili ko. Mamaya ko na lang bibigyan si Richie na kapitbahay ko dahil tulog pa sya. Naappreciate ko talaga ang umagang ito dahil sa aking "Sinigang na (Century) Tuna" na mura na, masustansya pa dahil puro gulay, less fatty at di macholesterol tulad ng ibang sinigang. May omega 3 pa daw sabi ni Angel Locsin. Time saving din dahil di mo na kelangan magpalambot ng karne o maghintay nang matagal para maluto ang isda. Makakatipid ka din ng energy dahil ambilis lang lutuin. Sa lasa, hindi ka kelangang magworry dahil yung tuna juice ay sapat na para magkaroon ng malinamnam na lasa ang sinigang mo at ang tuna meat ay sadyang huli nang inilalagay para hindi magmukang kaning baboy ang sinigang mo.

Salamat sa Sinigang na (Century) Tuna. Ngayon interesting at masaya na ang araw ko at nakagawa pa ko ng blogpost after 10 years dahil dito. :) Salamat pala sa flavoursofiloilo.blogspot.com para sa perfect picture at few tips. Try nyo na Sinigang na (Century) Tuna. Sobrang dali lang lutuin at napakasarap!

Reminder: Sa bawat pagluluto, tiyaking may kasama itong pagmamahal. Puso ang pinaka-nagpapasarap sa mga lutuin at dahil hindi literal na pwedeng isama ang puso mo sa bawat lutuin, lagyan mo lang ito ng pagmamahal at siguradong sasarap ito. ;)

Status Quo

Naranasan mo na bang ma-hotseat? Hindi ka normal kung hindi mo pa nararanasan na mapunta sa isang sitwasyon na lahat nang nasa harapan mo ay mistulang machine gun sa sunod-sunod at dami ng tanong na ibinabato sa'yo. Mabuti sana kung masasagot mo lahat ng tanong nila. E panu kung ang itinatanong nila ay something na hindi mo masagot o kaya mong sagutin pero sobrang dami mong kino-consider na mga bagay bago ka magbitaw ng salita?

Napapatanong ako kung bakit may mga bagay na dapat lagyan ng eksaktong label o katawagan samantalang kaya naman nitong mag-exist na maayos at walang aberya kahit hindi tiyak ang tamang katawagan dito. At nagtataka ako kung bakit hindi maintindihan ng ilang mga tao na may mga bagay na sadyang hindi pa talaga kayang tawagin sa kung anumang dapat itawag dito lalo na kung nangangailangan pa ito ng sapat na panahon bago ito tuluyang maestablish sa kung anumang kategorya na dapat ito'y makabilang. Anyway, wag kukunot ang noo mo kung hindi mo masyado magets ang sinasabi ko. Ang tinutukoy ko lang dito ay ang "intimate na relasyon" sa pagitan ng dalawang indibidwal. Alam nyo sa sarili nyo na gusto nyo ang isa't isa. Pero isang hindi popular na desisyon ang pinili nyo para sa inyong pagtitinginan at yun ay ang manatiling nasa "status quo". Nosebleed? Kase ayoko gamitin ang ON, MU,complicated, exclusively dating etc. Status quo ay term na inaapply lang sa mga state and political matters na applicable din para bigyan ng katawagan ang bagay na gustong mangyari ng dalawang taong involve sa isang relasyong may goal, may objective, maayos na tumatakbo pero walang tiyak na label. Sa status quo, nasa sitwasyon kayo na maayos ang halos lahat ng bagay at gusto nyong panatilihin ang mga nangyayari na hindi masyadong pinagtutuunan ng pansin na maging "kayo officially" unless magkaroon ng isang malinaw at unquestionable na dahilan na magbibigay ng go signal sa inyong dalawa para kumawala sa status quo at maging ganap na "officially, kayo" Naisip ko ang konseptong ito dahil sa dami ng mga kaso ng mga relasyon na heavily complicated on its own reason at both party involve are extremely confuse on where they are. Ang key words lang sa salitang status quo ay preservation, patience at open mindedness. Preservation para sa pagpapanatili ng maayos na pagtitinginan. Patience o paghihintay sa tamang panahon. Open mindedness o pagiging bukas ang isip sa mga pagbabago.

Hindi ka tinitigilan ng mga tanong. "Ano na ba talaga sitwasyon nyo?" "Kayo na ba?" "Makakahigop na ba kami ng mainit na sabaw?" Hindi mo mahagilap ang isasagot. May sagot ka na nagpaparoo't parito sa mga sulok ng utak mo pero ni hindi mo maibulalas. Nanatili kang tahimik hanggang madisapoint na ang lahat sayo. Sa huli, naisip mo na hindi mo man naplease ang nakararami, at least naipreserve mo ang mga salitang mas mainam na makita sa gawa kesa marinig lamang sa salita. Hindi ka nag-iisip ng perfect timing pero magpapasalamat ka kung may maka-appreciate sa patience mo sa paghihintay ng tamang panahon para ilagay sa ayos ang mga bagay-bagay.

Time understands love. Mahirap intindihin ang love kung materyal, literal o pisikal na pakahulugan ang gagamitin na batayan. Pero kung "magtetake-time" kayo at hahayaang mangyari ang mga bagay-bagay na susubok sa tatag ng pagsasama ninyo habang nasa status quo, siguradong magkakaroon kayo ng matibay na pundasyon na mapapakinabangan ninyo pag tuluyan nang "officially, kayo". Hindi ito playing safe kung alam nyo sa sarili nyo na hindi kayo naglalaro. Hindi ito lokohan kung alam nyo sa sarili nyo na seryoso kayo.

Maaaring sabihin mo na hindi makatotohanan ang mga binanggit ko at maaaring imposible ang mga thoughts na inilatag ko sa post na to. Anupaman ang maging perception o opinyon mo sa mga nasabi ko, igagalang ko yan.  At the end of the day, respeto pa rin para sa kanya-kanyang paniniwala at pilosopiya ang sana ay mamayani sa bawat isa. :-)

Unawain ang Damdamin ni Kuya

Pa'no ko ba ilalarawan ang araw  na to? Masaya? Nakakatuwa? Oo, kase finally wala ng baha. Malungkot? Nakakabadtrip? Oo din dahil may mga nangyari sakin na hinding hindi ko ikatutuwa at sadyang hindi talaga masaya.

Ako ay nasa estado na hindi ko talaga alam kung ano ang tawag dito. I'm not into a relationship but i'm with someone (a girl ofcourse) whom i really care and give importance the most. For a certain reason, di ko na ieelaborate kung panu nangyari na di tiyak kung ano kami.  Basta ang magiging sentro ng laman ng post ko ngayon ay tungkol sa nangyari sa araw na to sa aming dalawa ng babaing tinutukoy ko.

Aminado ako na minumulto pa rin ako ng past relationship ko. My ex-gf cares for me so much that she still show concern in certain events good or bad sa buhay ko until now. The worst thing is, shes already committed with someone and she got caught by his guy that she's still communicating with me. I got really upset when his mad guy texted me accusing me of different things. Of course, foul talaga yun kase i and my ex are good friends at kaya nga sya nag-bf ay dahil alam nyang wala ng pag-asang magkabalikan kami. I also got mad kay ex-gf dahil sa pagpayag nya na makuha ni guy ang number ko samantalang alam nya na i treat my number as part of my private life. Alam din nya na kahit ako ay hindi basta basta nagbibigay ng cel number ko kung kanino man. And so nagstart na kaming magtalo ni ex until things got worst that i have to warn "my current girl" about surprise, annoying  messages or calls that she may receive from unknown. I managed to end our argument at that day and ex-gf even sent me her "sorry's" as im writing this article.

So curious si current girl kung anung nangyari and im about to tell her about it na kami lang dalawa pero we're with her friend that time and its odd to tell this kind of matter with someone else around. I ended up telling her the bottomline of the story and hoped to tell her the whole thing na kami lang dalawa after the shift. Aware din kase ako na ayaw nya as much as possible ang anything na involve ang ex ko so if by chance may issue na ganito, she always want to straighten it out. On my surprise in less than 10 minutes, nasabi nya agad and i quote "baka ikaw ang unang nagtext at may something na ikinagalit ng bf nya". Hindi yun naging maganda sa pandinig ko at lalong hindi yun nakatulong sa pilit kong pinapagandang mood ko sa mga oras na yun. Doubt and suspicion agad ang sumalubong sakin sa bagay na tanging intensyon ko lang ay ipakita sa kanya na sincere ako at ipapaalam ko sa kanya ang bagay na dapat nyang malaman. Confident kase ako na maiintindihan nya ang sitwasyon at mas may magiging maayos syang judgement o conclusion at the end of the day. The first time narinig ko ang panghuhusga nya, di na ko nagpakita ng reaksyon pero hindi naging ok ang mood ko throughout the day after nun.

At the end of the shift, hinintay ko sya nang matagal until shes done para magkausap kami. I've been so honest with her na hindi ko tinatago ang emosyon na dapat lumabas sakin. Ofcourse dissapointed ako at feeling ko ay inalisan ako ng karapatan na marinig ang side ko bago ako husgahan. Unusual para sakin na silent lang at straight face when im with her. Pero that time, sinabi ko sa sarili ko na once masabi ko sa kanya ang mga gusto ko pa sabihin ay back to normal ako. Surprisingly, after a long wait, isang walang kaabog abog na "bakit di ka na lang umuwi?" ang tanong na bumulaga sakin. Hindi ako masaya sa narinig ko at lalo akong nalungkot. Sa point na yun, nilamon na ko ng emosyon ko and when she tried to re-open the topic, hindi na ko makapagsalita dahil nalito na ko kung alin ang ioopen up ko. Kung yun pa rin bang issue na binabanggit ko dito o ang sintimyento sa klase ng treatment na biniggay nya sakin pagkatapos ng matyaga kong paghihintay.

Lumipas ang mga minuto at nanatili akong tahimik. Gusto ko nang magwalk out pero hindi ako bastos na basta na lang tumatalikod dahil lang sa dissapointments ko etc. For the second time ay itinaboy nya ko paalis dahil aniya ay hindi ko masabi ang dapat ko sabihin in detail. Sobrang kontrolado na nya ang sitwasyon at sa bandang huli'y naiwan akong hindi lang dissapointed kundi sobrang frustrated na rin. Noon ko naisip na may mga bagay tungkol sa'ting mga kalalakihan na hindi naiintindihan ng mga kababaihan...

Aminado ako na pagdating sa pagmanage ng emosyon, below average ako. It will take a while until ma-ease out ang pakiramdam ko bago ako makapagsalita. Naniniwala ako na hindi ako nag-iisa sa ganitong category. Pero ang kalalakihan na tulad ko ang mas nangangailangan ng pag unawa kesa sa mga may kakayanang magsalita ng magsalita at mag insist ng point nila. Hindi kami dapat jina-judge agad base sa sandaling pananahimik namin at kung hindi man namin masabi ang mga gustong marinig ng mga babae ay hindi ito katwiran para tuluyan na kaming mamisinterpret. Sa part ng kababaihan, may magagawa kayo maliban sa pagsabay sa negative na damdamin naming mga lalaki na kung dissapointed kami, dissapointed na rin ba dapat kayo agad? Siguro dapat nyong simulan sa pag-attempt na basahin kung ano ang naiisip o nararamdaman nya bago nyo sya akusahan sa di pagsasabi ng nasasaloob nila. Katulad ninyo, may mga bagay din na nahihirapan kaming mga kalalakihan na iexpress sa salita lalo na kung may kaugnayan ito sa emosyon o damdamin. Alalahanin nyo sana na mas mahirap para samin ang maghayag ng nararamdaman lalo na pag emosyonal at ito ang malaking pagkakaiba ng mga babae samin. Actually, hindi mo na kelangan mag-ask ng detalye o specifics o facts ng subject matter  kung nais mo syang intindihin lalo na kung hindi naman kelangan maging technical ang approach para masolusyonan ang problema nyo. Kelangan mo lang maging "SENSITIVE" sa nararamdaman nya. Ang komunikasyon sa relasyon ay hindi tungkol lamang sa mga tiyak na salita at lenggwahe kundi tungkol din sa pagkakaintindihan ng mga damdamin. Without even saying words and by so called body language, you will be able to tell whats going on. Kung gusto nyo pala ng mga madetalyeng description ay bakit hindi na lang kayo magtayo ng law firm at kayo mismo ang abogado. Ayaw nyong magtalo na parang mga lawyer at tandaan na the more you ask for details, the more you ask for argument at hindi essential sa relasyon ang puro argumento. Kahit ang obligation and contacts na naglalaman ng teknikal na interprtasyon ng batas ay sang ayon na masesettle-down ang isang bagay kung merong "meeting of mnds". At kelan magmemeet ang minds sa isang relasyon? Kapag napatunayan nyo despite of tough situation, you can still have the "meeting of hearts".

Although sa kaso ko at magiging honest ako sa inyo, mahihirapan akong iapply ang mga sinabi ko dito dahil we're not even official and it will take a real hard time para maging posible na maging official kami (but it will help guys who has the same situation as mine). Dapat lahat ng sinabi ko dito ay sinabi ko sa kanya in person pero natatakot ako na sabihin nya o isipin man lang na "lumalagpas na ko sa limit na itinakda namin...". Pero kung mababasa niya to, sana malaman nya how i try hard para maisurvive ang relasyon namin following only very simple ways na tulad ng nabanggit ko sa taas. I hope she do the same. I hope magtulungan kami. Siya lang ang nasa puso ko at walang kahit sino man  lalo na ang naging parte ng nakaraan ko ang magmamay-ari pa nito... (korni pero totoo).

Ngayong natapos ko nang isulat ito, medyo gumaan na pakiramdam ko. Sana kahit panu magkaroon ng sense sa inyo ang naishare ko na to ngayong araw. Till next time. :-)

Nameless Bagyo/Baha 2012

Kinilala sya bilang Ondoy noong 2009. Ang bagyo/baha na nagparealize sa mga Pilipino kung paano mapraning ang kalikasan. Ngayong 2012, ano ang itatawag natin sa pamysterious type na disaster na to na suppose to be ay may pangalan kasama ng bagyo? Nakikilevel na rin ba sya sa mga lindol, tsunami, tornado (isama na rin ang mga political maneuvers ng mga sugapang pulitiko) na dumadating at namemerwisyo kahit walang pangalan? Aba hindi pwede to. Sinasalanta tayo pero hindi natin alam kung anong itatawag sa kanya.

Juan: Pare naalala mo pa ba nung 2012, nung sinalanta tayo ng baha? Ang tindi nun nu? Parang Ondoy nung 2009.

Peter: Oo nga pre. Anu na nga pala pangalan nung bagyong yun?

Juan: Di bagyo yun pre. Dala lang yun ng habagat na tinulak nung bagyong "haynaku" sa bandang Taiwan.

Peter: Juan di ko alam kung bobo ka o sadyang galit ka lang sa mga Intsik.  "Haikui" pare, yun ang pangalan nung bagyo.

Juan : Bobo na agad? Di ba pwedeng...di ba pwedeng hindi lang talaga alam?

Peter: Pre dumidilim ang langit. Uulan na naman yata ng malakas.

Juan: Tanga paningin mo lang ang dumidilim. Di pa kase tayo kumakain simula kahapon. Hayup din naman dito sa evacuation center oh. Mukang dito pa tayo matutuluyan ah.

Peter: Juan tama nga ang dinig ko kay Doc kahapon...matatagalan ka pa dito sa mental. Tsk... ang tindi ng naging epekto sayo ng pagkawala ng pamilya mo dahil dun sa "bahang walang pangalan" na yun nung nakaraang taon.

(Nurse, dumating para painumin ng gamot si Juan.)

Nurse Marian: Juan lika na. Oras na ng medication mo. Alam mo sana makaget-over at gumaling ka na. Kase nahihirapan na rin yung janitor maglinis dun sa kanal natin sa labas. Lagi mo na lang tinatapon yung basurahan dun. Akala mo siguro katulad pa din ito sa labas na wala kang habas magtapon ng basura sa ilog at mga estero. Haynaku... tara na Juan. Tsaka nga may iinjection ako sayo, mas malaki kesa dun sa kahapon.

Peter: Nurse Marian kelan daw pala ako lalabas? May info ka ba?

Nurse Marian: Pag narealize mo nang hindi puno yung poste na trip na trip mong lagariin ng patpat araw araw dyan sa labas. Tingin ko matatagalan ka pa dito Peter. Malubha ang tama mo sa ulo nung mabagsakan ka nung puno na ini-illegal log nyo.

Doc: Guys, narinig ko na una nyong pinagtalunan yung bagyo/baha na walang pangalan nung 2012.
Alam nyo hindi problema kung anuman ang pormal na pangalan ng isang kalamidad. Ang problema ay ang perwisyong dulot nito. Kaya ikaw Juan, sana magbago ka na at wag mo nang ugaliin magtapon ng walang pakundangan sa mga ilog at estero natin. Bumabalik satin ang mga basurang itinapon natin e. Ikaw naman Peter, wag ka na mag-illegal logging. Daig pa ng grupo nyo ang barbero ko kung kalbuhin nyo ang gubat.

Peter: Dati ka nang kalbo Doc. Nagpapabarbero ka pa ba?

Doc: Di ko na maalala kung kelan yung last. Este, hindi yun ang pinag uusapan natin Peter. Ang mga punong pinutol nyo ay wala nang kakayanan para higupin ang mga tubig ulan at matulungan maiwasan ang baha.
Ikaw naman Juan, sana rin pag gumaling ka na, matuto ka nang makinig sa  mga paalala ng otoridad. Pag kelangan nang lumikas, lumikas na agad. Hindi natin kaibigan ang baha o bagyo at kahit kaaway natin ito, wala tayong magagawa kundi maghanda na lang at kumilos para sa kaligtasan.

Juan:  Doc bakit mo samin sinasabi to e baliw kami di ba? Hindi ka namin maiintindihan.

Doc: Bakit Juan? Ang panahon ba naiintindiahan mo din nung matino pa pag-iisip mo? Kahit nga ako ay hindi ko maintindihan kung ano na talaga ang klima natin dito sa Pilipinas. Tsaka ito ang gustong mangyari ng nagsulat ng blogpost na to kaya wag ka na makulit. Pareho lang tayong character dito. : P

Nurse Marian: Doc itutuloy ko na ba ang pagbigay ng gamot kay Juan?

Doc: Marian, hubarin mo ang uniform ni Nurse Lovi. Nalusutan mo na naman ang security ha. At pwede ba? Hindi Marian pangalan mo....MIRIAM!

May Part 2...

25

It is a square number, being 5² = 5 × 5. It is the smallest square that is also a sum of two (non-zero) squares: 25 = 3² + 4². Hence it often appears in illustrations of the Pythagorean theorem.

Dumugo ba ang ilong mo? Ako din.

Ang edad ay hindi kinukwenta gamit ang mathematics. Ito ay kinukwenta gamit ang mga mahahalagang pagbabago na nangyari sa buhay mo. Kwentahin mo man ang edad mo gamit ang numero, kung pinili mo naman maging walang kwenta sa mga nagdaang taon, wala pa ring saysay ang pagkekwenta mo. Pero kung kekwentahin mo ang edad mo na tanggap ang mga ginawang pagkakamali kasabay ng pagbukas ng isip sa positibong pagbabago, magkakaroon ng saysay ang pagbilang mo sa iyong edad.

Gawin mong calculator ang iyong mga karanasan sa pag-compute sa mga equation ng pagsubok sa buhay. Isali mo sa formula ang mga pangako sa iyo ng kung sinuman na hindi natupad, mga panlolokong idinulot sa'yo ng iyong pinagkatiwalaan at ang bitterness na tinamo mula sa dati mong minahal. Ang mga leksyon na nakuha mo mula sa negatibo at positibong pinagdaanan mo sa buhay ang magsasabi kung gaano ka na katanda. Sa puntong ito papasok ang salitang "maturity" at ang tanong na "Are you matured enough?"

Lilipas pa ang mga taon at makikita mo na ang malaking pagbabago sa pisikal mong anyo. Pero wag mong hayaan na anyo mo lang ang magbago. Hindi pa huli ang lahat para mag ambisyon...at hindi ka pa ganun kahina para kumilos tungo sa gusto mong pagbabago sa buhay.

JULY 11, 2012- Silver anniversary ng existence ko sa mundo. Marami nang nagbago at marami pang pagbabagong darating. Pero ang pagiging positibo nang pananaw ko sa buhay ay hindi matitibag gaano man kahirap ang aking pagdaanan.

...ni Reyner

Matagal tagal na rin akong hindi nakapagsulat at sobrang namiss ko talaga ang mag-share ng kahit ano na lang dito sa site ko. At dahil nag-uumapaw na sa utak ko ang mga bagay na gusto kong i-share sa inyo, sisimulan ko na at eto nga ang mga "softcore" at "hardcore na mga naencounter ko recently.

Hardcore: Ang Pagbabalik Eskwela ni Reyner

Habang umiinom ako ng kape isang umaga at hawak-hawak ang isang pirasong pandesal, bigla ko na lang naisip ang college life ko. Ang mga masasayang sandali kasama ang barkada, ang mga adventure sa exams at thesis, ang mga kabaliwan na sana hindi ko ginawa pero nagawa at napagsisihan ko na etc. ay ang mga bagay na nagpangiti sakin nung umagang yun. Wala pang 5 minutes ay nakapagdesisyon na kong mag-aral ulit. Eto nga at 2nd week ko na sa graduate school o yung tinatawag na masteral. Naeenjoy ko naman ito kahit kelangang gising ako 24 hours tuwing Saturday dahil yun lang ang araw ng pasok ko. Trabaho buong gabi ng Friday then aral buong maghapon ng Saturday. Alam kong mahirap ito pero dahil ginusto ko to, paninindigan ko to at pagsisikapan kong makuha ang Masters Degree na pinapangarap ko.

Softcore: Ang naghihingalong OKC ni Reyner

So, isang umaga nadatnan ko ang mga kapitbahay na nagdidiwang. Maya-maya pa ay nilapitan na ko ni Richie para isiwalat sakin ang dahilan ng selebrasyon...panalo ang Heat. Shet! yun na lang ang nasabi ko. Hindi pwede matalo ang OKC dahil ang dami kong kapustahan at dahil fan talaga ako ni Kevin Durant, sa OKC lang ako pumusta. Pag nagkataon nga ay lilipaprin sa hangin ang 600.00 ko dahil sa pagkatalo sa pustahan. Pero ayos lang, habang sinusulat ko ito ay kakatapos lang ng game 4. Di pa tapos ang championship.at di pa rin ako nawawalan ng pag-asa...actually....malapit na ako mawalan ng pag-asa sa OKC... Ipanalo nyo yan OKC! Parang awa nyo na!

Hardcore: Abnormal ang tibok ng puso ni Reyner

Wala akong sakit sa puso at hindi ako tinatalaban ng mga cholesterol ng pares at mami na paborito kong kainin tuwing umaga sa tapat ng overpass, malapit sa pinagtatrabahunan ko. Pero lately, sobrang iba tong nararamdaman ko (basahin ang post na to para sa clue). Matagal ko na syang crush pero mula nung magkaroon kami ng chance na magkasama at magkausap in person...wow...she's so incredible...niyanig niya talaga ang mundo ko. :-) Pag nakikita ko sya, parang laging first time yung reaction ko. Hindi talaga nagbabago yung pagtingin ko sa kanya at parang tumitindi pa nga lalo yung nararamdaman ko para sa kanya. Ano ba tong nararamdaman ko Kuya Cesar? Pakiesplika naman po.

Softcore: Naextend ang mundo ni Reyner

Hindi naman sa burn-out kundi totally burned out na talaga sa pagiging call center agent kaya naghanap ako ng paraan na magpapaiba ng takbo ng routine ng buhay ko. Narealize ko lately na ang nature ng trabaho ko ang siyang nagbibigay ng kalawang sa utak ko kaya't para magfunction naman ito sa medyo ibang paraan ay talagang nagpursue akong pasukin muli ang unibersidad. Marami akong nameet na friends na galing sa ibat-ibang "walks of life". May police officer, may konsehal ng siyudad, may propesor, may bank employee, may tambay at may mayaman na bored lang kaya napadpad sa akademya. The best part nito, despite of differences ay nagkakaisa ang lahat at mararamdaman mo ang equality sa loob ng klase. Sabado ang ice breaker ng linggo ko. Mahirap man sigurong maintindihan ng mga kapwa ko call center agent, pero im having fun to what i'm doing. :-)

Hardcore: Si Honey...

Magtataka ka kung bakit lahat ng mga naunang title ng mga sub-posts ay laging may kadugtong na salitang "..ni Reyner".
Si Honey...siya ang pinakamalaking dahilan kung bakit ako masaya sa mga panahong ito. Siya yung dahilan kung bakit natutulog ako at nagigising na may built-in na ngiti sa mukha ko. Siya ang dahilan kung bakit mas naaappreciate ko na ang mas maraming bagay sa mundo. Matyaga nyang tinatanggal ang monotony ng buhay ko araw-araw.
Si Honey na noong una ay nagbigay ng abnormal na tibok sa puso ko pero ngayon ay...siya nang...nagmamay-ari nito. Ganunpaman, may isang malaki at seryosong bagay kung bakit hindi ko pwedeng itulad sa format ng naunang titles ang title ng sub-post na to. Kung anuman yun ay hindi ko na idedetalye. :-( Pero despite of that reason, buong buo ko siyang tinatanggap sa buhay ko at talagang proud ako sa kanya.
Kung magbabago man ang resulta ng naging pangyayaring yun sa buhay nya ay alam kong matatagalan pa.
Pero hindi mawawala ang pag-asa ko na makumpleto pa rin ang title ng sub-post na to...

Hanggang dito muna mga kapatid dahil kelangan ko rin matulog. Ciao!

052412

2000- May mga nakilala ako na nag-asawa na agad bago dumating ang taong ito sa paniniwalang end of the world na daw. Samantalang bukod sa wala akong pakialam sa usaping pakikipagrelasyon ay sadyang busy ako sa mga bagay na may kinalaman sa kamusmusan.

Flag ceremony, 7 am sa JPNHS. Nangangalahati na ang watawat sa flagpole na itinataas ng dalawang estudyante habang kinakanta ng lahat ang bayang magiliw este lupang hinirang. Napalingon ako sa kaliwa mula sa linya naming mga 1st year at nakita ko ang babaeng pinakauna kong naging crush sa buong buhay ko. Sobrang ganda nya na nakuha ko pang malimutan ang lyrics ng pambansang awit na 7 years ko na noong kinakanta uma-umaga. Sobrang gustong gusto ko sya na nagawa kong magpasermon sa teacher ko pagkatapos kong sundan yung girl at ma-late sa klase ko. Mula nun ay araw araw na akong pumapasok ng maaga para hindi mamiss ang flag ceremony at makita si Dana na nooy 4th year higschool na. Sinabi ko noon na kung magkakaroon ako ng chance makilala sya in person, ipagtatapat ko sa kanya na sya ang dahilan ng paglaki ng eyebags ko dahil sya ang naging motivation ko para pumasok sa school ng maaga.

2011 & 2012- Meron na namang mangilan-ngilan na pumatol sa prediksyon ng mga Mayans at nagsi-asawa agad. Wala pa rin akong asawa, 12 years ago ng hulaan na magugunaw na ang mundo. Andito naman ako at laman ng isang call center company at kung dati ay bayang magiliw (ang kulit nu? sinabi na ngang Lupang Hinirang e) ang lagi kong kinakanta, ngayon naman ay "Thank you for calling..." ang lagi kong binabanggit.

Ilangg linggo na kong call boy nun este call center agent at nababato na ko (nababato, hindi nagbabato. ok?). Isang gabi, tumayo ako saglit para mawala ang antok ko at di sinasadya ay nasapul ng paningin ko mula sa L1 bay ang babaing sa sobrang ganda ay nakalimutan ko ang opening spiel ko na 7 linggo ko nang inuulit ulit sabihin sa loob ng walong oras everyday. Sa tindi ng paghanga ko sa kanya ay di ako nag-alala na mapagalitan ng TL ko nung maover-break ako para lang mapagmasdan sya. Mula noon ay araw araw akong pumapasok sa trabaho para makasilay kay Miss H. sa bay ng L2. Sinabi ko sa sarili ko na kung magkakaroon ng chance na makausap ko sya in person, sasabihin ko sa kanya na dati nang malaki ang eyebags ko at hindi yun nakakapagtataka dahil lahat naman kami ay palaging puyat. Pero syempre nonsense kung yun ang sasabihin ko kaya ang pinaka sasabihin ko talaga sa kanya ay ang bagay tungkol sa hindi ko maipaliwanag na paghanga ko sa kanya.

Months ago and history keeps on repeating itself. Dead kid pa rin ako at ni hindi ko magawang makipagkilala sa kanya in person. Until may FB invitation na bumulaga sakin isang araw at dahil di ko pa alam pangalan nya, tinitigan ko muna ang picture at tsaka ko lang in-accept...si Miss H. ang nag add sakin. Dahil sa tulong ng teknolohiya, nakilala ko sya at nakapag usap kami, bagay na hindi nangyari before. Ngunit  ang lahat ay virtual lamang at wala talagang personal contact na nangyari. Sa di ko malamang kadahilanan, umuurong ang dila ko pag andyan na sya at kaya nga siguro 2 letter word lang ang salitang "hi" ay para madaling sabihin pero bakit ni hindi ko man lang yun masambit pag dumadaan sya? Nakuntento ako sa tamang chatting lang with her na good thing ay nagrerespond sya.

One day after 7 mos. mula nung una ko syang makita, baon ang lahat ng lakas ng loob para sa unang pagkakataon ay makausap at makasama ko sya ng personal, nagpasya akong makipagmeet sa kanya. Hindi sya suplada tulad ng inakala ko, hindi sya masungit and the best of all, she has smile that can launch a thousand ships. She's not your ordinary girl. She's so hardworking and strong type when it comes to overcoming trials in life. She'd been through lots of problems in life that she managed to resolve the way other people can't. Her sense of companionship is exceptional. She may think na madaldal siya pero that was just too perfect sa tulad kong silent type (oo, silent type nga). Shes outgoing type which totally opposite to a home buddy like me but its fine coz opposites attract. She has qualities that made me feel like how Marco Polo felt when he discovered  China. She's amazing...

The world may end anytime unknown to us...but for me...it's just on its beginning.