Sa 2061, ako ay ganap nang 74. Pero ipinangako ko sa sarili ko na mabubuhay ako hanggang sa edad na yan para masaksihan ang muling pagsikat ng kometang Halley's na huling nakita nung 1986, isang taon bago ako ipinanganak. Ngunit hindi talaga Halley's ang target ko kundi ang Hale-Bopp. Ang problema, libong taon pa bago bumalik ang Hale-Bopp sa vicinity ng Earth kaya hindi ko na ito maaabutan. Kaya't Halleys na lang ang aabangan ko.
Isa ako sa mga mapalad na nakasaksi ng maliwanag na kometa sa kalawakan na di kelangan gamitan ng teleskopyo. 10 years old ako nun at nasa kasagsagan ng pagka obsess sa astronomy. Matyagang pinag-aaralan ko nun ang astronomy sa munting library ng school namin gamit ang mga donated reading materials na galing pa ng NASA. Maraming nasirang mga aklat sa elementary school namin kaya't bumuhos ang mga donasyon galing sa iba't ibang bansa at swerteng napasama doon ang mga de-kalibreng astronomy books and magazines. Kung kaya nang makita ko ng personal ang kometang sa mga pictures ko lang nakikita na kuha nung 1986 sa kometang Halleys, talagang wala ako pagsidlan ng tuwa at gabi gabi akong nasa labas ng bahay para lang pagmasdan ang Hale-Bopp na sya namang nagpakita nung 1997. Kung nakarating ka sa parteng ito ng blog ko, oras na para malaman mo na ang entry na to ay hindi puro tungkol sa science sa likod ng kometa. Ito ay tungkol sa taong naging mahalagang parte ng buhay ko at patuloy kong maalala dahil sa kometa. Paano nga ba sya naging konektado sa kometa?
2020, sa kalagitnaan ng covid nang makilala ko ang itinuturing ko nang pinaka unforgettable na ex sa kasaysayan ng pakikipagrelasyon ko. Alam nating lahat kung gaanong tumigil ang mundo ng taong iyon at kung paanong nastuck tayong lahat nang matagal sa mga kinalalagyan natin. Kung kaya naman gamit ang teknolohiya, sinubukan kong makipag ugnayan sa mga taong nasa malalayong lugar hindi lang para makahanap ng potential na partner kungdi para magkaroon na din ng kausap. Don't get me wrong, palagi naman ako updated dahil sa balita pero iba pa rin pag personal na karanasan ng mga tao mula sa malalayo ang masasagap mo. Maswete naman ako na frontliner ang nakamatch ko sa dating app at alam kong hindi ako mashoshort ng impormasyon mula sa first hand experience nya sa covid pandemic. Ang natatanging babaeng ito, mula sa napakaraming naka match ang siya lamang nag-iisa na nakausap ko ng matagal at walang dull moments. Hindi ko alam kung anong meron pero kapwa mataas ang energy namin sa isa't isa tuwing kami'y magkausap sa chat or kahit sa video call. Pero isa lang ang masasabi ko, natagpuan ko na ang hinahanap ko at handa akong maghintay na dumating ang panahon na pwede nang magtravel at para mapuntahan ko na sya. Pero ano nga ba kase ang koneksyon nya sa kometa?
Marami kaming mga napag-usapan na ang karamihan ay hindi na lang tungkol sa boring at nakakastress na sitwasyon ng pandemic. Sa part ko e yung mga hilig ko like history and science habang sa kanya naman e yung araw-araw nya na buhay nya as frontliner. She was born in 1998, masyadong bata para saken pero instead na magfocus kami sa age gap, pinaramdam ko sa kanya na hindi yun hadlang and as a matter of fact, kaya kong mag-adjust para sa kanya para lang masustain namin yung relationship namin. Nakakatawa kase nung una, akala ko e parte lang ng matamis na dila ko yung mga pinagsasabi ko until marealize ko later on na seryoso pala ako. Halimbawa na lang e yung one time na nashare ko sa kanya kung panu nya namiss ang napakaganda at nakaka amaze na hitsura ng Hale-Bopp comet nung 1997 na kako e kung medyo maaga pa sya pinanganak e baka may memory pa sya ng event na yun kahit paano. Anyway, idinescribe ko sa kanya, ikinuwento ko sa kanya ang lahat ng facts tungkol sa appearance ng Hale-Bopp at ano nga ba ang mga bagay-bagay sa likod ng paglabas ng mga kometa. Sa kasamaang palad, hindi na sya makakakita ng kometa na kasing tingkad ng Hale-Bopp pero sabi ko sa kanya, magpapakita muli ang Halley's sa 2061 at may chance na makita namin yun...together. Kumbaga, just to prove my point na pambihirang experience and makakita ng kometa, handa akong maghintay until 2061 para personal na ibida sa kanya yung nasaksihan ko nung 1997. Nakakabaliw kase sa sobrang random ng mga topic namin, eto yung isa sa mga random na pinaka tumatak samen at lalong tumatak saken. Bakit kamo? Kase paano ako nakakasigurado na kami nga ang magkakatuluyan at paano ako nakakasigurado na buhay pa ko sa 2061? Pwede mong sabihin na sobrang bored na namin nung 2020 na umabot na kami sa ganitong mga topic pero siguro kase talaga, we're meant for each other and nagkakasundo kami kahit sa mga weird na mga bagay. At least yun yung expectation ko nung mga panahon na yun.
Lumipas ang mga buwan hanggang umabot ang mahigit isang taon na patuloy yung komunikasyon namin. Hindi naging madali ang lahat. Ilang beses kaming sinubok ng kung anu-anong mga pangyayari pero nanatili kaming matatag at hindi kami natinag, tuloy pa rin yung koneksyon namin. Hanggang medyo lumuwag na ang sitwasyon ng pandemic at yun na ang hinihintay namin para makita ang isa't isa. Maniwala ka o sa hindi, yung pagkamangha ko sa ganda ng Hale-Bopp comet nung 1997 ay muling nanumbalik nang finally! Finally nakita ko na sya sa personal. Marahil yun na ang pinaka extraordinary na experience ko since 10 years old nang masaksihan ang pambihirang astronomical event at heto, nasa harap ko na ang babaeng 100x na mas majestic at hindi ko ipagpapalit sa kahit anong great astronomical event na i-offer saken ng universe. Magical and surreal ang first time na nagkita kami. Hindi ko madescribe sa words.
Pero sadyang mapaglaro ang tadhana. Tulad ng pagdaan ng Hale-Bopp hanggang sa tuluyang pag lampas nito sa Earth, ganun din ang nangyari samen. Kinailangan nyang umalis at mangibang bansa. Nung umpisa'y inakala kong kakayanin namin at maghihintay ako sa muling pagbabalik nya. Pero hindi na katulad ng dati na kinaya naming maghintay, last August 2023, tuluyan na kaming naghiwalay. Lubha akong naapektuhan kase halos ibinigay ko na yung buong buhay ko sa kanya. Lahat ng pangarap ko, sa kanya ko na pinaikot. Pero sa mga dahilang masasabi kong malaki din ang naging kasalanan ko, hindi ko rin sya masisisi kung bakit sya bumitaw. Ngayon ay wala na akong nilolook forward na makasama sa muling pagpapakita ng kometa sa mga susunod na dekada. Pero isa lang ang sigurado ako, pipilitin kong mabuhay hanggang sa nasabing yugto para lang mapatunayan na...naghintay pa rin ako sa kanya.
Halos 2400 years mula 1997 ang itatagal bago muling makita sa Earth ang Hale-Bopp samantalang 75 years naman ang sa Halley's mula nung 1986. Gusto kong isipin na sana Halley's na lang sya na makikita ko pa din sa mas madaling panahon sa kanyang pagbabalik. Pero it looks like na Hale-Bopp sya at hindi ko na muling masasaksihan. Masyadong malalim at hindi na maaayos ang naging dahilan ng paghihiwalay namin na nagpasya akong hayaan na lang sya sa peace na deserve nya. Ayoko nang maging panggulo sa kanya at tama na naging part sya ng kahapon ko na maihahalintulad ko sa napaka ligayang experience nang maencounter ko ang Hale-Bopp nung 90s. Kaya naman sa taong 2061, sa pagtingala ko sa kalawakan sa isa mga gabing yun, tiyak ako na sya ang maaalala ko.
Hindi ko sinasabi na mananatili akong single hanggang sa panahon na yun. Tao lang din ako at madami pa kong pagkakataon na mameet ang talagang nakatadhana para saken. Pero isa lang ang sigurado ako, ang event na yun sa future, ang paglabas ng kometa ay para lamang sa kanya. Mag-isa kong tititigan at sasalubungin ng ngiti ang paglitaw ng animo'y matingkad na pahabang tala sa kalawakan at hihilingin na sana'y nakikita nya rin yun. At nawa'y maalala nya na minsan sa buhay nya, ay may nameet syang isang weird na tulad ko na nagmahal sa kanya ng totoo at walang katumbas.
Hindi matatapos ang entry na to kung hindi ko babanggitin ang sobriety journey na patuloy kong tinatahak ngayon. Patuloy ang pagsusumikap kong maging healthy at umaasang madelay ko ang aging upang mabuhay pa ng mas mahaba. Minsan na nya saken sinabi na ingatan ko ang sarili ko para umabot pa ako sa pagbabalik ng Halleys sa edad na 74 habang sya ay 63. Napakasupportive nya sa pagbigay ng mga health related stuff saken na marahil ay sadyang love language nya para lang masecure na healthy ako palagi. Pero I let her down nang malululong ako nang tuluyan sa bisyo. Sinabi ko din sa kanya na kahit naka-wheelchair na ko, kahit naka dextrose na ko, basta hawak nya kamay ko, ieextend ko ang buhay ko kahit isang gabi pa para lamang masaksihan at maipagyabang ang kwentong sinimulan ko sa kanya nung 2020.
Kung mababasa nya to, sana malaman nya na, its never a goodbye with her. She will always be in my heart and she will never be gone. I fully support her and I respect na she's happy now. I commit on not sending her any signs that I'm still here with my heart still beating for her but rest assure...I will go on with my life with the gift she gave me. The gift of life, a second chance in life. Never again that I will threat my own life just because I fail to someone or to something. She taught me that very well and I will keep that in mind and deep in my heart.
