Who are your parents?

Everyone can be a good parent but not everyone can be the BEST.

There are 2 kinds of parents when it comes to child's mental development:

1. supportive

2. stimulating

A supportive parent is the one that let their children cultivate within themselves their own field of interest. These parents teach their children how to be independent by letting them think on their own thus giving them freedom gradually on decision making. An example of these parents are the ones who chose not to talk to their children in a secondary language but strictly in primary language. This is to let them conceive questions inside their mind using the language that his environment is using primarily. This leads him to a complex questions (with sense) that supportive parent, without any hesitation, answers and explain. Once done satisfying his child's query, supportive parents leave another questions to their children's mind to make them think continuously according to their own will. So guess the key to this development is language and the open mindedness of parents. In the Philippines, its so pleasing for the parents to hear their children talking in English which is a second language but the truth is, they are just helping them to be dumber. Japan and South Korea has large population of bright people that result them to have equal distribution of good technocrats and good civil servants. This style of parenting also induce genius in a child like Einstein’s parents who taught and let him speak German only at childhood same with Jose Rizal who mastered Tagalog and had a brilliant tagalog poem at the age of 8.

On the other side, stimulating parents are the ones who are trying to develop their children's mind according to what they want thus suppressing the children's capability to enhance his real talents and ability. These children often complain about being burned out and stressed resulting to growing disrespect to their parents. This is the problem Philippines have. Aside from having younger population of parents who are fascinated with all that glitters which are obviously not gold, they tend to influence their children to be materialistic but talentless and unintelligent people. They are not taking parenting seriously or maybe they are just not aware of what good parenting is. Take for example how they talk to their children in secondary language and answering their children's questions as quick and as dumb as possible for the sake of just responding to their children's "unimportant" question as what they thought. Hence, they are not helping their children to boost their potentials even though they spend money to send their children in better schools. Supportive parents understand that children's primary education depends on how they guide them intellectually so it doesnt matter if they send their children to public schools. Stimulating parents dont think the same way and will insist to equip their children with academic prestige by sending them to private schools. Amazingly, it only result to same outcome and most of the time, those who are product of supportive parents excel over the children of stimulating parents.

While I try to unlock the mystery of why Philippines is still poor, I find the relevance of this subject matter to our current situation. The uneven distribution of our professionals which are mostly nurses in the past few years is an indication that parents in this country are kind of selfish by being so stimulating to their children disallowing them to follow what their hearts really want. I have this theory that the cause of our low quality government is because our officials are actually programmed to be there and not naturally and not passionately chosen to be at the position. I may not be a child psychologist but this argument of mine that favors nature over nurture will be my guide on raising my own children and may also influence especially the younger parents out there.

Kailan uunlad at magpapaimbabaw ang Pilipinas? Part 1

DISCLAIMER: Ang mga mababasa nyo ay galing sa aking malikot na imahinasyon at nalalaman sa Pulitika at Public Administration. Mapapansin nyo na hindi ko sinisisi ang mga botante dahil obvious na "BOBO" ang botanteng Pinoy at proven at tanggap na yan ng bawat isa sa atin. Kaya ang mga nasasaad dito ay para sa mga nakaluklok na at mga maluluklok pa lang sa posisiyon (na once again, binoto ng BOBONG botanteng Pinoy).

Uunlad ang Pinas kapag may kung anong intervention at nasolusyonan ang mga sumusunod na problema:

Problema: 

KORAPSYON- Nangyayari ito dahil (mainly) sa mga pulitikong walang specific na plataporma sa gobyerno. Mga pulitikong hindi talaga alam kung ano ang money value ng isang proyekto though alam kung ano ang maitutulong nito sa tao. Hindi rin sila marunong kumilala at rumespeto ng abilidad ng administrators ng nakatalagang ahensya para sa proyekto o programa kaya iimpluwensyahan nya ito hanggang sa pareho na silang mangungurap ng pondo.

Solusyon:

Kilalanin ng pulitiko ang kakayanan ng nakatalagang personnel o administrator kasabay ng pagrespeto sa expertise ng kanyang tauhan. Kung sya ay pulitiko na showbiz ang natural na propesyon, ang dapat nyang gawin ay suriin ang integridad at accountability ng kanyang subordinates at wag makialam sa usaping pinansyal lalo na kung di naman nya talaga alam ang pasikot-sikot sa naturang proyekto o programa. Syempre magsisimula ito sa pagpili ng naturang mga tauhan at ang best ng isang pulitko sa ganitong sitwasyon ay ang pag-appoint ng skilled at the best sa field na yun at hindi lang basta kamag-anak o kaibigan.

Problema:

TRAPO- Ang mga traditional politician ang mga pulitikong tine-take for granted lang ang pagpapatakbo ng gobyerno ayon sa alam nilang tama. Masasabi na napaka conservative nila at kung ihahalintulad sa computer ang mga pulitko sa panahon ngayon, sila ay Pentium 3 lang. Ang mga trapong ito ay may alam sa organisasyon sa gobyerno pero walang pakialam kung paano pa lalong mapapagaling ang function ng naturang mga bagay. Sa ganitong dahilan, nasasayang ang potential ng mga talented at maabilidad na mga constituents dahil natetengga sila sa mga walang kwentang programa o polisiya na nanggagaling sa nakatataas.

Solusyon:

Para sa mga lawmakers, makinig sa report ng mga espesyalista lalo na sa estado ng ibat-ibang sector. Pagkatapos nilang makinig, matutong humingi ng suhestyon o payo na may paggalang at (hindi angas) sa mga obvious na mas marunong sa kanila sa gobyerno (alam nyo naman siguro kung sino ang mga lawmakers sa Pinas). Iadmit nila sa sarili nila na sila ay binoto ng "fans" at hindi ng mga totoong botante na iniisip ang kapakanan ng bayan. Applicable din ito sa administrative branch na kung tangap nya sa sarili nya na damdamin lang ang kaya nyang pairalin at hindi ang utak, kailangan nya ng mga totoong may alam sa field na pinasok nya. Kung ang isang programa ay nangangailangan ng modern approach, huwag iinsist ang nakagawiang method na ginagamit ng kung anung tribo at pag-aralan ang potential success na maibibigay ng modernism. 

Problema:

POLITICAL DYNASTY- Masyadong strong ang family ties ng Pinoy at ang kulturang yan ay nadala natin sa pagpapatakbo ng gobyerno. Rampant ang nepotism sa mga public office dahil sa kagagawan ng mga pulitikong nagpapalakas ng pwersa sa gobyerno. Mapa-appointee o kamag-anak na nananalo sa election, makikita mo yan sa mga opisina ng gobyerno. Dahil hindi rin nae-enforce ang batas lalo sa code of conduct ng mga public officials, marami pa ring mga nakakalusot at lumalabag sa batas na to. Ngayon, ano ang kaugnayan nito sa political dynasty? Once na naset-up na ng mga pulitiko ang mga kamag anak nila sa iba't ibang ahensya, patatakbuhin nya sa election ang isa o dalawa o higit pa sa kanyang mga kadugo gamit ang makinarya na sinet-up nya mula sa kanyang sariling angkan. 

Solusyon:

Ang unang dapat ia-dopt ay ang solusyon sa pagiging trapo and then solusyon sa political dynasty. Mahirap masolusyunan ang political dynasty pero para sa future, kelangan ito ang isipin ng mga nasa posisyon ngayon:

1. Ang mga kabataan ngayon na gusto nilang mag-take over sa business nila na tinatawag na gobyerno ay mas interasado sa DOTA sa panahon ngayon at kung nag-aalala sila sa taumbayan, hindi nila iiinsist na maupo sa pwestong aalisan nya ang anak o pamangkin na nakabuntis sa edad na 17 y/o dahil sa kalandian. Instead, bilang pulitiko, maging active syang kasapi ng partisan politics, i-embrace ang tunay na diwa ng demokrasya at hayaang magdesisyon ang majority sa kung sino ang dapat maupo sa posisyon.

2. Kung nais na mainvolve sa gobyerno ang kamag-anak, bigyan sya ng appropriate na edukasyon at skills na magtatalaga sa kanya hindi sa posisyon sa gobyerno kundi sa ahensya ng gobyerno na mas nangangailangan sa kanya base sa kanyang kasanayan. Ang nangyayari kase, porke Mayor ang ama, dapat maging mayor na rin ang anak na obviously ay may talent o kasanayan na mas mapapakinabangan ng lipunan kung ibubuhos sa propesyon na sinundan nya maliban sa pulitika.

3. Hindi monopolyo ang gobyerno. Magkaiba ang civil servants sa technocrats o yung mga elite sa partikular na field. Dapat may autonomy at free sa oligarkya ang mga nabanggit.

4. Malabong maamyendahan ang saligang batas para baguhin ang mga probisyon para mawala ang political dynasty pero wag tayo maging pessimistic. Time will come na mangyayari ang hinahangad natin para mawala ang political dytnasty through charter change pero sa pamamagitan ng kamay ng mga hindi mapagsamantala at new breed ng pulitiko.

Paano kung nagmula ang Tao sa mga ASO at hindi sa mga UNGGOY?

Sabi sa evolution theory, nagmula ang tao sa apes o mga unggoy. Kilala ang mga unggoy na handang makipagpatayan lalo na kung feeling nila ay tinethreat ng hindi nila kagrupo ang kapakanan ng grupo nila. Fix ang konsepto nilang ito at walang room sa negotiation o communication. Kung sino ang dominante at malakas ay magwawagi. Isa lamang ito sa mga characteristic nila na namana ng mga tao kaya tingnan mo naman magpahanggang ngayon, may hindi pa rin pagkakaintindihan at nagkakagulo pa rin ang mga bansa.

Paano kung sa mga aso naman tayo nagmula o nag evolve? May advantages at disadvantages yan. Basahin ang sumusunod:

Advantages:

1. Mas loyal- Pagdating sa mga kaibigan, magiging sobrang loyal tayo. Hindi natin sila iiwan at kung tayo ang iwan nila sa kung anumang dahilan, maghihintay pa rin tayo at hindi magbabago ang turing natin sa kanila tulad ni Hachiko. Siguro magiging loyal din tayo sa mga partners natin at hindi na magkakaroon ng mga show na tulad ng "My Husband's Lover" at "The Other Woman". Hindi na rin magkakaroon ng show si Jerry Springer at wala nang gagayahin ang "Face to Face". Pati ang mga pulitiko natin ay maglilingkod ng tapat sa bayan at magiging boring ang buhay ng mga bantay sa kulungan nila Bong Revilla at Jinggoy dahil hindi naman sila nangurakot para makulong. 

2. Mas maituturing na bestfriend- Imagine kung lahat ng tao ay bestfriends. Nauna nang nabanggit na loyal at siguradong hindi mangbe-betray o mangbaback-stub. Hindi na mangyayari na ipagkanulo ni Singson si Erap na dahilan para hindi na maupo sa pwesto si GMA na dahilan para hindi mangurap ng bilyon si Mike Arroyo. Hindi na rin kekwustiyonin kung sinong nagpapatay kay Ninoy dahil hindi naman sya papatayin at mananatili ang pagkakaibigan nila ni Makoy. Higit sa lahat, hindi na rin mag-aaway si Heart at Marian at pareho silang makakasal sa mga partners nila nang matiwasay.

3. Mas matapang at palaban- Magiging mas matapang tayo at hindi maduduwag sa pagsisiwalat ng mga katotohanan. Hindi masusushulan ang media at sasabihin ang talagang nangyayari para sa kapakanan ng taumbayan. Hindi siguro umabot ng 300 years ang naging pananakop sa atin ng mga Kastila dahil handa ang mga pangil natin na sagpangin ang sinumang kumanti sa ating kalayaan. Magkakaroon na rin ng lakas ng loob na magreklamo at magprotesta ang mga tunay na naaagrabyado tulad ng mga karaniwang manggagawa at hindi ang mga nabayaran lang ng pulitiko ang makikitang nagrarally sa EDSA. Siguro ay hindi na uulit-uliting ipalabas ang buhay ni Rizal dahil lahat ay bayani.

4. Mas masunurin- Siguro, magiging masunurin ang mga tao sa kanilang lider katulad ng pagiging masunurin ng aso sa kanyang amo. Pero dapat ay may skills din ang isang lider kung paano pasusunurin ang kanyang nasasakupan para mangyari yun. At worth it naman dahil una nang nabanggit ang loyalty na magiging prize nya kung sakaling mapasunod nya ang taumbayan sa mga magagandang bagay na gusto nyang mangyari na pabor sa nakararami at hindi para sa sarili lamang. Siguro, ay magiging masunurin si Billy Crawford sa gustong mangyari ni Nikki Gil na dahilan para mas magsama pa sila ng matagal at hindi siguro magugulpi o maco-Condo punch si Vhong Navaro kung sumunod sya sa payo ng nanay nya. Hindi na rin siguro uulitin ni Jinggoy ang nangyari sa erpat nya kung nakinig at sumunod lang sya sa payo ng ngayo'y Mayor ng Maynila. Hindi na siguro naging asawa ni Kris si James kung sumunod si Kris sa konsensya nya at hindi na sana tinawag na albularyo si Daniel Padilla kung sinunod nya ang tunay na fashion nung 80's. Kung sinunod ni Chief Justice Corona ang utos ng tungkulin nya, hindi na sana sya maiimpeach. Higit sa lahat, hindi na sana naiiskandalo si Binay kung sinunod nya ang sarili nyang pangaral tungkol sa good governance.

5. Mas mapagmahal at mapagmalasakit- Siguro iisipin din natin yung kapakanan ng iba at hindi lang puro sarili natin. Malamang hindi sila masisilaw sa kinang ng pera kapalit ng pagkakalam ng sikmura ng nakararami. Malamang ay hindi nakakulong at di dinugo si Napoles kung may malasakit sya sa kapwa. Siguro hindi nangyari ang Maguindanao massacre. Siguro walang rice hoarders at wala ring mga ganid at sakim na malalaking kumpanya ng produktong petrolyo na walang puso sa pang-aabuso ng presyo ng langis at lpg. Siguro walang mga walanghiyang taxi driver na grabe tumaga ng pasahe sa pasahero na para bang sila lang ang naghahanap buhay (kasama na ang mga jeepney drivers na nagpapanggap na may alzheimers at nakalimutan ibigay ang sukli). Mas iisipin ni Imelda na bigyan ng kabuhayan ang mga sapatero (na kayod kabayo pero maliit lang ang kita) kesa maging number one shoe collector sa mundo. Mas iisipin ni Binay ang kaawa-awang kalagayan ng mga sinalanta ng Yolanda kesa pamumulitika sa pamamagitan ng paggamit sa kalamidad bilang campaign material. Hindi siguro magiging hobby ni Palparan na pumatay ng tao at papayuhan nya si Lacson na wag ring gawin yun. Hindi na rin ipapatupad ng Mandaluyong City ang weird na anti-riding in tandem policy nila na nagpapahirap sa mga bromance natin dyan na gusto lang naman magmotor nang magka-angkas...with feelings. Siguro wala ng dancing inmates ng Cebu dahil kung bawat isa nagmamahalan, wala nang krimen at wala nang makukulong. Higit sa lahat, siguro wala nang katulad ni Jennifer Laude na katulad ng mga straight, tao rin at deserving tratuhin at mahalin bilang tao ang tulad nyang kasapi ng LGBT.

Disadvantages:

1. Hindi ganun katalino- Compare sa mga unggoy, mas higher IQ nila sa mga aso kaya maaaring hindi maging ganun katalino ang mga tao. Hindi o sobrang tagal bago maimbento ang internet at facebook. Mas matagal pa maiimbento ang iphone at android phones. Hindi ganun kaorganize ang komunidad at gobyerno at lalong hindi maka-calculate ng maayos ang tunay na presyo ng City Hall ng Makati. Baka hindi rin lumabas ang Math genius na bata na magaling sa square root kasama ng hindi paglabas ni Ernie Baron at Kuya Kim. Pero aanhin mo ang sobrang talino? Kung sapat naman ang kapasidad ng tao para matuto sa buhay, bakit kakailanganin mo pa ang labis na talino? Sana kung hindi sobrang talino ng tao, wala rin si Hitler, Stalin, Lenin, Mao Tse tung at Pol Pot (si Marcos pa pala). Sana hindi nangyari ang madugong Pearl Harbor at D-day pati ang Bataan Death March. At kung hindi sobrang talino ng tao, sana hindi naisip ni Einstein ang nuclear na nagpahirap sa Nagasaki at Chernobyl at tahimik rin sana ang buhay ni Tesla. Higit sa lahat, sana hindi naimbento ni Zuckerberg ang facebook na hindi ko magugustuhan mangyari pati na rin ng mga kabataang walang laman ang utak kundi status update ng mga crush at kalandian nila.

2. Dugyot- Hindi ako sure kung anung specie ng ape ang pinanggalingan ng Pinoy pero kung sa aso tayo nanggaling, siguro mas dugyot ang Metro Manila katulad ng sinabi ni Lady Gaga. Pero aanhin mo ang kalinisan ng paligid kung ang budhi ng mga tao ay inuuod dahil sa kasalanan? Siguro hindi ganun kalawak ang konsepto ng tao sa kalinisan at sanidad pero kung paano nabuhay ng matagal si Methuselah kahit walang safeguard, tide at joy na antibacterial pati na rin ng mga kung anu anong gamot, siguro kaya rin yun ng mga modernong tao. Aanhin mo ang kalinisan kung pati ang natural resources ay unti-unting nalilinis dahil sa pagiging OCD ng mga tao na kung anu-anung kemikal ang natutuklasan na syang dahilan para magdalawang isip ang Pasig Fery potential passengers na bumyahe sa Ilog Pasig? At tsaka magkakaroon pa rin ng ebola at lalabas pa rin ang makulit na tulad ni acting Health Secretary Janette Garin kahit gaano kalinis ng kapaligiran.

3. Population problem- Siguro, hindi kikita nang malaki ang mga motel kase kahit saan ay pwede na. Pwede sa sleeping quarters ng call center, pwede sa loob ng urinal ng MMDA, pwede sa may tindahan ni Aling Puring habang sumisipsip ng malamig na coke, ewwwww... (at ihihinto ko na ang examples sa part na to). Dahil nga dito, mas lalaki ang populasyon. Hindi na magiging endorser ng Trust si Robin Padilla dahil hindi na rin iimbentuhin ang trust. Hindi na magiging aging population ang Japan pero sila ang magiging porn capital ng mundo. Magdidiwang ang simbahang Katoliko pangalawa ang Iglesia ni Cristo dahil madaming miyembro at makapagpapatayo na naman ang huli ng superdome sa bandang SLEX naman this time. Mas madalas makakasabay maglunch ng Pope ang mga Pinoy dahil sa Pinas magkakaron ng pinakamalaking populasyon ng Katoliko sa buong mundo. Eventually, marerealize ni Nene Pimentel na kailangan na ang two child policy pero mamumroblema sya dahil common ang manganak ng quintuplets. Buti na lang, kokontrahin ng susunod na number ang sinasabi ko dito tungkol sa relihiyon.

4. Maaaring wala nang relihiyon at labis na pulitika- Aanhin pa ang relihiyon kung ang bawat isa ay naniniwala sa kapwa nya na katulad nya ay specie na may karapatang mabuhay sa mundo nang matiwasay at mapayapa? Maaaring hindi mabuo ang konsepto ng deity at pagiging banal dahil kampante ang bawat isa sa mundong ginagalawan nila. Mas mangingibabaw ang humanism at pilosopiya na ang ayaw mong gawin sayo, wag mong gawin sa kapwa mo. Kung pagmamasdan mo ang mga aso, sapat na sa kanila ang loyalty at pagmamahal sa amo nila para masatisfy sila sa buhay. Hahanapin mo pa ba ang paraiso kung nandito na yun sa lupa na ginagalawan mo habang nabubuhay ka? Although alam nang lahat na mahalagang parte ng kasaysayan at sibilisasyon ang relihiyon bilang syang naghubog sa mundong meron tayo ngayon, pero hindi natin to naachieve kung hindi sa pamamagitan ng karahasan at pagdanak ng dugo. Hindi rin maidedeny na nabuo ang gobyerno particulary ang demokrasya na ineenjoy natin ngayon (naeenjoy nga ba?) kung hindi dahil sa relihiyon. At aminin natin o hindi at mapapatunayan yan ng mga lolo kong sina Genghis Khan at Alexander the Great na pulitika ang naging susi para lumawig ang kultura na shine-share natin ngayon. Sa kabilang banda, para saan pa ang mga pulitiko kung nagtitiwala at loyalista ang bawat isa sa kapwa nya? Hindi man natin maachieve ang sibilisayon sa kasalukuyan, at least naging maka-aso este makatao tayo sa isa't isa at hindi natin kinailangan i-supress at icompromise ang buhay ng marami para sa isang ideolohiya.

Kung nangyari na sa aso nga tayo nagmula, mas maeenjoy natin ang mundo. Simple ang kaligayahan ng bawat isa, simple ang mundong ginagalawan ngunit yun nga lang, maagang mag-e-extinct ang mga pusa.

Pahabol: Hindi Star Spangled Banner ang magiging national anthem ng USA kundi Teach Me How to Dougie pag nagkataon. 

:D :D :D

Media at Entertainment ni Juan

"Ang comedy natin, puro slapstick.  Ang horror natin puro visual.  I’m sensing a pattern here… Nabuo ang paniniwala ng mga producer na ang average IQ ng mga manunuod ay pang-grade four lang." ~ Bob Ong

Ang quote sa taas ay mula sa kaprangkahan ni Bob Ong na walang duda na totoo naman talaga. At hindi lang yan patungkol sa entertainment like movies kundi pati na rin sa mga ine-ere sa TV. 21st century na tayo at habang tuloy tuloy na ang asenso ng sining ng mga kalapit na bansa, tayo ay nananatili pa ring mga fanatics.

Ang media, puro profiteering lang ang iniisip. Anything na hindi ikakataas ng rating nila, hindi nila ie-ere. Kahit ang tinutukoy dito ay mga bagay na educational, informative at kapupulutan ng aral ng mga manunuod. Hindi ko tuloy alam kung ano ang kulang. Ang advocacy ba ng mga media company na sa ngayon ay nakafocus sa malayang pamamahayag (na puro naman mainstream at demagoguery ang ipinapahayag) o ang media companies mismo na obviously ay pagmamay ari at kontrolado ng iilan lang simula nung unang panahon pa. Pansinin nyo, naisisingit pa nila ang pag-aangas sa mataas na rating nila during the news program. Ang mga viewers naman na sinabi ni Bob Ong na pang grade four lang ang IQ, ay hindi affected kahit harap harapan na ipinapamukha sa kanila kung paano sila nagagamit sa kumpetisyon ng mga businessman na dapat ay nagbibigay benepisyo din sa publiko sa pamamagitan ng tunay na public service. Nabanggit ang public service at hindi ko sinasabing wala sila nun pero sana naman, huwag laging business motivated ang tema ng mga idinideliver nila sa mga viewers.

Kaya tuloy ang nangyayari, nahahati ang function ng media at entertainment sa bansa natin. Una, tagabigay ng libangan at impormasyon sa mga kaganapan sa bansa (na hindi naman palaging transparent). Pangalawa, taga-distract ng reyalidad sa isip lalo na ng mga kabataang Pinoy. Yung pangalawang nabanggit ang sana ay mas bigyan ng atensyon. Kelan lang, sinimulan ang K to 12. Ito daw ay para tulungang umangat ang kalidad ng edukasyon sa bansa. Pero sa nakikkita ko, kailangan din ng malaking partisipasyon ng media dito. Knowing na hindi naman nakakahiligan ng batang Pinoy ang manuod o magbasa ng mga balita (dahil halos gawin na nilang relihiyon ang Facebook at DOTA), dapat tulungan natin sila makialam sa mga kaganapan sa bansa nila. Sa paanong paraan? Magproduce ng mga programa na hindi lang puro pantasya at walang kwentang kwento ng mga kalandian. Sasabihin nila, "ginagawa namin yun". Alin? Asan? Yang mga walang kwentang retelling at revival ng mga kwentong dati pang nandyan? Wala bang bago? Ilang milyong beses nyong gagawan ng pelikula at telenovela ang buhay ni Rizal? Wala akong remorse o anupaman sa mga artista pero instead na ulit-ulitin ang buhay ni Rizal na isang henyo, bakit hindi tayo mag-encourage o gumawa ng mga henyo, less traditional, innovative at fresh na mga writers para gumawa ng mga brilliant at tunay na creative at educational na mga kwento? Ang tanong, may encouragement ba? May suporta ba? Wala! Kaya ang mga bagong putahe sa Pinoy entertainment na magbibigay ng ibang flavor sa nakagawian ay nasa Quiapo, sa tindahan ng mga pirated at nilalangaw. Kokonti lang ang interesado at may access sa kanila dahil como revolutionary, walang malalaking media companies na nagrerisk para ibuild up ang mga masterpiece na ito.

Sabi nga, ang edukasyon ay hindi lamang natatagpuan sa apat na sulok ng paaralan. Tama! Natatagpuan din ito sa ibang paraan tulad ng media, internet at syempre sa aktwal na karanasan. Hindi naman ganun kaworst ang media system natin pero di ba mas maganda kung ang mga natututunan ng mga kabataan natin sa eskwelahan ay naeextend nila paglabas sa paaralan through provocative TV programs? Bakit TV program at bakit responsable dito ang mga local channels? Dahil karamihan sa mga estudyante ay walang mga cable tv sa bahay at umaasa sa impormasyong ibibgay ng free tv. Eto ang isang senaryo bago ko ituloy ang iba ko pang sasabihin:

Junior Highschool Class:

Teacher: Juan, what do you want to be someday?

Juan: I wanna be an engineer.

Teacher: Nice. Why engineer? 

Juan: Coz an engineer is a professional practitioner of engineering, concerned with applying scientific knowledge, mathematics, and ingenuity to develop solutions for technical, societal and commercial problems. This way I can help the society.

Teacher: (kahit alam na memorized lang yung isinagot sa kanya at kahit alam nya kung panu tulungan pa ang bata na i-expound ang sagot, tinanggap agad ang sagot dahil bakit pa ba naman nya pag-eeffortan i-build up ang comprehension ng bata e kakarampot lang naman ang sahod nya and besides pumalakpak naman ang buong klase). Very good Juan!

Juan's Residence:

Tatay: Nak alam mo na ba gusto mo kunin sa college?

Juan: Engineering tay.

Tatay: Bakit?

Juan: (tinry ilagay sa simple words ang isinagot sa teacher pero to no avail, naisip nya na di rin nya naintindihan ang sinabi nya kanina) In demand po kase Tay.

Tatay: Very good anak. Naiisip mo na agad yang bagay na yan. Tara manuod tayo ng TV.

(Palabas sa TV: Kwento ng buhay ng isang engineer.)

Tatay: Anak, ganyan ang engineer. Ang laki ng kinikita nyan.

(Eksena: Dahil malaki ang sweldo ng engineer, puro pambababae ang ginawa, niloko ang asawa, pero nagsisi at muling binuo ang pamilya.The end)

Juan: Tay, ano ba talagang ginagawa ng...halimbawa ng chemical engineer?

Tay: Di ko alam anak. Pero ang ganda nung kwento sa TV di ba? Nakakatouch.

Juan: Tay, punta lang ako comp shop. Gagawa ako assignment (magdodota).

Example lang ang dialogue na yan at marami pang iba't ibang eksena na makikita sa school at komunidad ng Pinoy na katulad nyan. Kailan kaya matutunan ng mga writers natin na i-incorporate sa mga istorya ang realistic na function ng mga bagay bagay in a sense na maibibigay nila ang kadramahan o komedya ng isang programa at the same time ay itinuturo nila ang technical na pakahulugan ng mga simpleng bagay sa paligid natin? Hindi fiction ang sinasabi ko dito at naachieve na yan ng ibang bansa tulad ng South Korea sa entertainment industry nila. Paano mo imomotivate ang bata na maging functional na parte ng society kung ang education para sa kanya ay next to fiction at ang reyalidad at tunay na nagbibigay satisfaction sa abilidad nyang mag-isip ay ang virtual world ng computer at internet?

Sa panahon ngayon na nagrerely ang mga tao sa visual na medium ng education at hindi pagbabasa (reading? fuck! sabi nung kapitbahay kong college student), ang laki ng impact ng media sa development ng pag-iisip lalo na ng mga kabataan. Maswerte ang iilan na may means na makakuha ng quality at modern education and sorry sa majority na hindi yun kayang maavail. So sana, ang mga bagay na pinaka accessible sa common o average na Pinoy (na obviously kontrolado ng mga rational mag-isip na mayayaman sa lipunan) ay nagbibigay din ng edukasyon na magbubukas sa isipan ng marami para maging curious, maging aware at maging matalino. Pero mukhang malayo pa ito mangyari at hayaan nyong putulin ko na sa puntong ito ang isinusulat ko dahil nagsimula nang pumasok sa utak ko ang GOBYERNO at PULITIKA. Lalo itong hahaba at baka hindi mo na basahin.

6 Reasons Cheaters Are in the Call Center

What you are about to read on this post are only applicable to those who deserve to be called as a cheater in the call center world. This exclude the ones that work on daytime as well as those who are not in the Philippines set up.

1.      Necessity for immediate outlet- Call center is a stressful job. You get to experience different kind of pressure each night and so you need an outlet to release your tensions. Some folks find escape through smoking or drinking after shift but some take it to a different level which called flirting. Married, single, legally separated or not legally separated and even those who are not annulled yet are engaging to the exciting but dangerous world of cheating in this industry. The demand for the immediate affection is so high that some don’t bother to have an affair with their co-agents while they already have one at home. Compare to other jobs, call center set up has more tempting environment. As agent, you don’t have your own cubicle or office that can give you a bit of solitude or place where you can think clearly before you act. Instead, you have to work on a certain area (which is always busy and noisy) together with your teammates and other agents where open interaction is always present. Hence, since it’s a stressful job and due to accessibility, you get to socialize with them easily and voila, you make tons of friends including few of  potential prospects.

2.      Boring and monotonous working hours- In this job, you have to stay at work at least 9 hours everyday or shall I say, every night. If you’re newbie, you will find the job as something you need to focus and you can’t tolerate boredom. But as days goes by and thanks to same routine everyday, you find yourself in the midst of a tremendous boredom. Because call center is a “live Facebook” and you can easily talk to your vast network of friends, you can easily find someone to have a conversation with. It commonly happens during break time or even at operations. Because you think you have to kill some time to refresh your mind with some funny chit-chat, you get hooked up to that person until both of you realize that some form of attraction is already forming between the two of you. That would either continue or stopped depending on the level of your consciousness and discipline. It is almost fine, no problem except the fact that…you are already committed to someone… cheater!

3.      Emotional deprivation- You are exhausted and strained from this environment and any niceness that would come on your way would be highly appreciated. You are less rational, meaning you cant think straight and right coz you are in great need of other soul who can understand your situation. Since call center is surrounded by lots of pervs, womanizers and vultures, you exposed yourself to them, they saw your vulnerability and they wasted no time to attack you. You might be single or already in a relationship but when you are sleepless and tired, your emotion is the one who makes decision for you. You will slowly fall into the world of unfaithful and cheater human beings.

4.      Abundance of resources- Compare to other jobs, call center pays a bit bigger especially for entry level type of workers. Because average age in the call center is 20-25, young and probably immature, all they want is to spend money to whatever their material body desire. This kind of attitude attracts the same specie who sees world as all material and can be moved by money. This is despite the fact they have things to take care of aside from lust and they probably have their own commitment with someone outside work.

5.      Friends OK’d it- Sometimes, its not a single soul that has to be blamed in this kind of immoral activity. Friends tolerate it. You probably know some folks who felt they are so important to their peers that anyone they approved for him/her is ok to be with for a certain period of cheating time. One thing you don’t know is, you really don’t have much of true friends and most of them just ride on for fun. Well you are probably aware of this but you are maybe curious or just really want to be part of the game. At this moment, another soul has received a certified cheater award.

6.      Time zone differences- If your partner is not nocturnal like yourself, she/he would probably not understand so you would resort to your co-agent who knows what its like to be at your situation. Your lucky if your partner can adjust but you have to consider the possibilities that they might give up because of your availability. Remember that you are on a different timezone and you are aware that night job has extreme psychological effects to you. You have great chance of missing daytime events that need your presence except its your day-off. Your maybe able to make it with your partner during the day but still the feeling of having no sleep affects your mental capability as well as emotional capability.

To sum up this list, only call center people understand their own kind and if you have a lover outside of this nocturnal world, theres a great chance for break-up if you lose grip of another reality which states that “despite of the challenges put up by circumstances, you will always stick to one.”

7 Nakakapraning na Pamahiin sa Pilipinas

Sa digital age na kung saan, kahit mga lolo't lola ay nagpe-facebook na rin at gumagamit ng monopad pag nagseselfie, maniniwala pa ba tayo sa mga pamahiin na to? Eto ang mga nakakapraning na mga pamahiin sa Pilipinas tungkol sa relasyon,kasal at pag-aasawa na palagay ko ay epekto ng kung anumang herbal na tinira ng mga ninuno natin nung unang panahon.

1. Kung concern ka sa gustong makapag-asawa, huwag magligpit ng pinagkainan hangga't hindi pa tapos kumain ang lahat. Hindi makapag-a-asawa ang taong naiwan.

Ano ang nangyari kay Kris Aquino? Sigurado tayong hindi sya naiwang kumakain habang nililigpit ang hapag-kainan nila dahil konti na lang ay mabubuo na nya ang letters ng alphabet sa mga napangasawa at nakarelasyon nya. Pero ngayon ay wala syang asawa. Nirequest nya bang iligpit ang hapag-kainan habang kumakain pa sya? Sa kabilang banda, may nagligpit ba agad ng mesa habang kumakain pa si Noynoy? May misteryo ang pamahiin na to.

2. Huwag hayaang mahulog ang belo at aras, higit lalo ang mga singsing bago ito maisuot ng ikakasal sapagkat magdudulot daw ito ng kamalasan sa buhay ng bagong mag-asawa.

Yung sa singsing na lang. Isinasuggest ng pamahiin na to na wag maging pasmado ang kamay. Kaya sa mga teenagers na lalaki, wag maghuhugas ng kamay pagkatapos mag......

3. Ang pagbibigay ng arinola ay sinasabing magbibigay ng swerte sa bagong kasal.

Seriously? Siguro, kung gagamitin ang arinola pag walang mabilis na paraan para makapag-CR ay swerte talaga ito dahil makakaiwas ang mag-asawa sa UTI.

4.  Pwede mong regaluhan ng panyo ang iyong kasintahan, pero lagi siyang iiyak. 

So kung trip mo na regaluhan sya ng panyo, bakit di mo na lang sya suplayan ng tissue paper. Pareho lang ng function sa panyo pero hindi sya panyo, di ba? Ngayon kung ayaw mo talaga umiyak ang kasintahan mo.....................idelete mo facebook account mo.

5. Kapag umulan sa araw ng kanilang kasal, ang mag-asawa ay magkakaroon ng mga iyaking anak.

Tips para sa mga guys. Tanungin ang nililigawan kung anung season nang kinasal parents nya. Bakit kamo? Una, kung tag-ulan kinasal parents nya at maging kayo, may chance na active ang tear gland ng babaing yan at di mo magugustuhan na iwanan ang CP mo na hindi nakasilent at walang lock sa harap nya. Pangalawa, kung hindi naman rainy season kinasal parents ni girl at naging kayo at lagi syang umiiyak sa piling mo, ibig sabihin, hindi ka babaero, nagsinungaling lang talaga si girl. May habagat nung kinasal ang parents nya.

6. Wag magpapalit o kakain sa dalawang plato. Dalawa ang magiging asawa mo.

In the first place, bakit ka kakain sa dalawang plato? Masyado na bang mura ang Joy Dishwashing Liquid? May dishwasher ba kayo? Si Geneva Cruz ba ay kumain sa dalawang plato? Oo, pati si Kris Aquino (ayaw tantanan si Kris Aquino e nu? Hahaha...). Kung kuntento ka sa isang bagay at well served naman ang purpose ng bagay na yun sayo, bakit mo pa papalitan? At kung hindi ka ganid o greedy, bakit mo pagsasabayin ang dalawang bagay na pwede namang isa lang. Make sense.

7. Ang isang biyuda na hinaplos ang mukha ng kanyang patay na asawa,ay siguradong mag-aasawa muli.

So kung si Mahal ay sabihin nating nakatuluyan si Jimboy at sa di inaasahang pangyayari ay nadedo si Jimboy at hinaplos ni Mahal ang mukha ni Jimboy, sa tingin mo? Ito bang pamahiin na to ay:
a. nagbibigay ng kumpyansa
b. isang hamon o pagsubok
c. all of the above

Bakit ka Magugustuhan ng Isang Babae?

Maraming nagsisilabasan na tips or guides para sa mga guys tungkol sa kung panu mo malalaman kung gusto ka ng isang babae, panu ka magugustuhan ng isang babae etc. This time, para mas intense, subukan nating i-check ang ating mga sarili bago natin gawin ang mga nabanggit na tips. Bakit ka nga ba magugustuhan ng isang babae? Ito ay para maiwasan ang pangit na habit ng pag-aasume o pagbibilang ng sisiw habang di pa napipisa ang itlog.

WARNING: Ang iyong mababasa ay naglalahad ng mga katangian at mga bagay na HINDI kelangang taglay lahat ng isang lalaki. PAGPAPAKATOTOO sa sarili ay kinakailangan.

1. Nag-iisip. Hindi ka henyo, hindi ka katalinuhan at hindi ka rin kabobohan. Sapat lang. Hindi ka man nagkaron ng mala-Einstein na utak o kahit mala-Kuya Kim man lang, nakikita nya na gumagamit ka ng utak na nasasalamin sa kilos at pananalita mo. 

Tandaan na naiimpress ang mga babae sa mga matatalinong tao pero natuturn-off sila sa una pa lang pag nakakita na sila ng signs na hindi ka nila kayang kontrolin. Gusto rin ng mga babae ay yung mapapagtanungan nila tungkol sa mga hindi kalalimang bagay na mayroon ding hindi kalalimang sagot. Gusto nila yung mayroong praktikal na kasagutan na malinaw na mabe-visualize nila kesa sa mga mala-E=mc2 ang mga response. Kakambal ng mga thinking na tao ang pagiging maunawain na needless to say ay tinitingnan din ng mga babae sa mga lalaki. Yes, ayaw nila sa mga makikitid ang pag-iisip.

2. Kwela. Lagi mong intensyon na patawanin sya pero di ka trying hard na gawin yun at kahit paano ay meron kang sense of humor.

Sa unang conversation sa mga babae, mahalaga na mapangiti sila at kung mapatawa mo sila, ibang level ka na. Siguraduhin lang na kung magpapatawa ka ay hindi sa extent na magmumukha ka ng stand-up comedian. Always make sure na hindi mako-compromise ang respeto nya sayo at mag-ingat sa pagbitaw ng mga green jokes. Ayaw nila sa pervert.

3. Galante. Hindi ganun karami pera mo, hindi ka anak ng mayaman at lalong hindi ka anak ng corrupt na pulitiko. Gumagastos ka ng pera hindi para magyabang kundi para ilaan sa okasyong iyon na hindi na kelangan ng accountant para kwentahin ang mga nagastos mo. Dahil habang nakikita mong nag-eenjoy ang kasama mo at may sapat kang means para ituloy yun, go lang. Maaaring kuripot ka minsan pero alam mo kung kelan.

Isipin mo kung inaya mo sya ng date at pagdating sa venue ay ipinaalam mo sa kanya na KKB kayo. Hindi lang makapal mukha mo, ang tapang pa ng hiya mo. Ang least na magagawa mo kung talagang short ka sa budget ay hintayin syang mag-initiate pero sana wag na umabot sa ganun, dahil nakafocus ka sa date nyo, dapat nakahanda bulsa mo in the first place. Tandaan na may kusa ang mga babae at ang iba sa kanila ay ayaw isipin na gold digger sila, bilmoko o namemera lang. Ngayon kung talagang rich kid ka, e wag mo naman bilhin si ate...hindi sya for sale.

4. May itsura. Hindi ka kagwapuhan at hindi mo rin kasing katawan si Chaning Tatum pero mukha kang tao, may sense of fashion kahit konti o marunong magdala kahit papano. Ikaw rin yung tao na may tunay na ngiti at hindi inaabuso ang pagpapakita nito (or else pagkakamalan kang autistic). 

Gusto ng mga babae yung hindi pa-cute at hindi masyadong maporma. Minsan kase, sa sobrang maporma, napapagkamalan kang aattend ng cosplay. Kung ikaw naman yung type na walang dudang gwapo na talaga, mas ok kung simple ka lang. Wag mong ipangalandakan dahil hindi bano ang mga tao sa paligid mo, nakakita na rin sila ng gwapo.Sa totoo lang, mas gusto ng maraming babae yung hindi kagwapuhan dahil minsan, naiintimidate sila pag sobrang good-looking ng kasama nila. Panatilihin ang tamang postura, makuntento sa kung anung itsura meron ka dahil at the end of the day, character mo pa rin ang mangingibabaw sa isip nya.

5. Humble. Hindi mala-Yolanda ang mga banat mo at walang bahid ng pagmamataas ang kilos at pananalita mo. Though hindi absolute na wala ka talagang kayabangan sa katawan, at least meron kang sapat na amount nun para maging confident ka...not too confident please.

Kung tanungin ka ng babae kung magkano bili mo ng Iphone 6 mo at ano ang mga features nito, sagutin mo ng maiksi at wag mo na pahabain or else magmumukha kang salesman (unless salesman ka talaga). Kung may mga katangian at possesion ka na talagang kapansin-pansin, sabihin mo sa kanya yun in a way na sapat lang para makilala ka nya at wag magmalabis kung ayaw mong mamisinterpret nya ang pagkatao mo. Kadalasan na kapag marami kang kayabangan, nababawasan mo ang pagkakataon ng isang babae para sya naman ang magsalita at magpakilala. Ang resulta, marami kang nai-share na kayabangan pero halos pangalan lang ang natandaan mo sa kanya.

6. Confident. Hindi ka nagpapaligoy ligoy at straight to the point. Alam mo kung anung ginagawa mo at alam mo kung saan ito papunta.

Maraming nang mga mahiyaing kaluluwa ang naglipana sa mundong ito at wag ka na sanang mapabilang dun. Kung ano ang intensyon mo sa isang babae, ipaalam mo na agad though hindi mo kelangang gawing literal sa lahat ng oras at lalong hindi kelangang sa paraang garapal. Dito na papasok ang mga tips na nagkalat sa internet kung paano ipaalam sa isang babae ang nararamdaman mo. Kung rookie ka sa sitwasyong ito, hindi ko inaadvise na magpaka-romantic ka na trying hard naman dahil baka magmukha ka lang ulol. Pero kung veteran ka na sa ganito, ang kailangan mo na lang alamin ay kung anung istilo ang uubra. Basta tandaan na may gauge ang pasensya ng babae at alam nilang hindi sila ang dapat na gumawa ng first move. Kaya kung kasimbagal ng usad ng trapiko sa Pilipinas ang diskarte mo, e magtanim ka na lang ng kamote sa bakuran nyo.

7. Maalalahanin. Alam mo na ang ibig sabihin nito ay ang hindi palagiang pag-check sa kanya at pagremind sa kanya ng mga bagay na obvious namang part na ng routine or else magmumuka kang AI o machine na nakaprogram para gawin yun. Pero alam mo kung kelan dapat na alalahanin sya at iparamdam sa kanya na you're there, that you exist, that you care.

Ang problema sa mga Pinoy, masabi lang na maalalahanin, nawawalan na ng sense of reality. Ang reyalidad ay- hindi kelangan ng mga babae na palagian silang itext o tawagan para lang ipaalam sa kanila ang ginagawa ng normal ng tao o kaya'y ihatid o sunduin sila palagi dahil wala na sila sa gradeschool. Magkaiba ang maalalahanin sa pabida. Ang maalalahanin, tyumetyempo at sincere sa intention, ang pabida, kahit kelan lang o sadyang palagian at gusto lang talaga magpapansin.

8. Gentleman. Pag sinabing gentleman, alam mong hindi ibig sabihin nito ay masyado kang moralista na talagang dapat e standard lahat ng kilos dahil alam mong imposible yun lalo na sa kasalukuyang lipunan. Kaya ikaw yung taong marunong rumespeto, marunong umunawa at kumikilos base sa kung ano ang tama.

Sa pagiging gentleman, hindi mo kelangan ibase lahat ng kilos mo sa kung ano sinasabi ng bibliya o kung ano ang itinuro sayo ng values education teacher mo nung highschool. Ang kelangan mo lang isipin ay yung pagkakaiba ng bawat tao lalo na ng babae't lalaki at kung paano ka magrerespond sa differences na yun. Ang feminine ay iba sa masculine. Kapag alam mo kung panu tratuhin ng tama ang isang babae, gentleman ka.

9. Hardworking. Alam mong bukod sa pakikipagrelasyon, may mga bagay pa sa mundong ito na dapat mong gawin at kung estudyante ka man o working person, nagsisikap ka para mga hangarin mo sa buhay.

But not to the point na talagang workaholic ka at wala ka na halos time. Mahalaga na magkaron ka ng time sa romantic interest mo at lalo na sa official love partner mo. Naappreciate ng mga babae ang mga hardworking na tao dahil nakakaramdam sila ng security lalo na para sa future nila kapag ito ang naging partner nila. Sa totoo lang, maraming mga hardworking na tao ang nagtatagal ang relasyon dahil kapwa nila naiintindihan ang mga sitwasyon nila at kung hardworking din ang prospect mo, siguradong maappreciate nya ng mas malalim ang mga efforts mo. 

10. Hindi makasarili. Hindi ikaw ang ideal na model ng kabaitan pero hindi ka selfish at hindi lang puro sarili ang iniisip mo! 

Ang hindi pagiging selfish ay ang totoong meaning ng kabaitan. Ito ang pinakamahalaga sa lahat pero mahirap makita ng mga babae sa mga unang encounter sa mga lalaki. Dahil sa simula, ilalaan ni Adan ang lahat ng atensyon nya kay Eba pati mga resources nya at pag nagsuceed na sya sa gusto ay parang "diminishing return" sabi nga sa Economics at unti-unting mawawala, unti-unting magbabago. Kaya kung ikaw ay lalaki, siguraduhin mo na genuine at walang halong pagkukunwari ang pagiging unselfish na ipapakita mo sa kanya. Dahil mas matalino na ang mga babae ngayon at alam nila kung sino ang handang magsacrifice o magcompromise para sa kanila in the name of love na selfless at hindi manggagamit.

Ang mga nabanggit ko ay pawang mga opinyon ko lamang at open for criticsm. Feel free to write your comments. :)

Friend Zone

I wrote this poem back in 2008 and this is the one of the few that survived from my multiply.com blog. I wrote this for myself when I fell for someone that can never be mine (or maybe that was just my premature conclusion). Now I'm sharing it for those who are afraid to take a risk but still want a connection with that person through the most universal relationship...FRIENDSHIP.

I dont know whats happiness till i see you smile

I only know sadness not until you arrive

With your eyes so beautiful and your mysterious glance

You always make me wonder and you make my heart dance

If I had lived during Da Vinci's time and he asked me a favor

To find a model for his Mona Lisa with a smile so beautiful,

I will recommend you coz no one else has it

No one else has that smile, a smile just so perfect.

Your charm is undeniably strong

I doubt that you practiced it coz i'm certain for you its inborn

You got me stuck up the first time i saw you

It was unbelievable I thought you're not true

But though you put me in a bit of shock I managed to recover

I composed myself and put back things in order

I tried to convince myself that no! Angels arent real

And I was wrong coz if they dont exist, then what are you doing here?

You are capable of changing other soul's kind of thinking

Coz when I picked up my broken heart, I promised not to fall again

What kind of power do you possess to make me change my mind?

Is it supernatural or we're just destined to collide?

Even though we collide I assume you dont care

You are what you are so who I am anyway?

But in case and in some instance i got a bit of your attention

Please dont throw me that madness yet, I won't even ask for affection.

If maybe I get a chance to get to know you better

If I ever get lucky to hear a word from an angel

I would behave myself coz i dont want you to be gone

Guess all i want is to let you know, im your friend if you still need one

Happy and Religious Pinoy (But why still poor?)

                                                            Photo Credit: http://deathmarked.info/tag/funny-pics

Filipinos are undoubtedly happy and religious. The two attributes mentioned can make a country wealthy or rich only if:

On being happy:
1. You're happy not because you know how to when you're forgetting your problems but because you know how to when you're solving you're problems.
2. You're happy not just because something good happened to your life but because you can share it with others.
3. You're happy not because you have enough financial means to have a life but because you have enough financial means along with a hope to have a quality life in this country.

On being religious:
1. You are religious not because you wanna be saved from hell when you die but because you want to help saving the community from becoming a hell while you are still alive.
2. You are religious not because prayers make you feel good even though you're not working for anything to happen. You are religious because prayers make you feel reinforced and motivated in reaching your goals and making change.
3. You are religious not just because you love god but also because you love your country Philippines.

A Test of Humility

Recently, I've been reading and studying about lowering pride o pagpapakumbaba. Ito kase yung area na namiss ko bigtime sa buhay ko. Palagi ako mapagmataas, hindi tumatanggap ng pagkakamali at hindi nagpapatalo. So far nagwowork naman until last night, 08/29/2014, dumating ang isang pangyayari na humamon at nagbigay ng test saken tungkol sa tinatawag na humility.

Alam ko na maraming sensitive sa mundong ito na kapag personal na ang assault sa kanya to the point na nadedegrade na sya, either magrereact sya ng exaggerated kumbaga or kikimkimin na lang nya at iipunin hanggang sa sumabog sya. Kabilang ako sa mga taong yun  pero dahil aware ako na hindi yun positive na sign for being emotionally healthy, pilit ko syang kinokontrol by being more rational. Ang problema, lalabas at lalabas ang natural ng tao kahit gaano mo ito pigilin. So last night, isa sa mga co-worker ko ang dati pang walang habas kung magbitaw ng mga salita na totoong mean at masakit kung papakinggan. Ako naman bilang isang kilala na "kalog" at easy going, (dahil yun ang way ko para smooth lang ang pakikipagsocialize ko) ay madalas na magsuffer sa tinatawag na prejudice at humiliation. In short, napakadali lang para sa iba na ipaalam saken ang mga feedbacks o reaksyon nila saken, negative o positive. Naaappreciate ko yun dahil mas lalo ko nakilala ang sarili ko sa ganung paraan at nag-oopen din yun ng opportunity para makilala ko ang isang tao. Yun nga lang, kadugtong nito ang sari-saring offending, foul and below the belt na mga panghuhusga na inaabot ko sa kanila. To give an example,  I'm commonly called as non-sense, OA, sabaw, baliw and stupid. Fine! Criticisms accepted. Pero last night, the co-worker that I'm talking about, went beyond the usual and laid down the judgement to me as if ako yung naka-default na dapat masisisi agad at mahusgahan agad when a certain problem or issue in a team arises.

As a response, I tried my best para diplomasyahin sya, makipag-usap ng mahinahon kahit at the bottom of my heart, nandun na yung sobrang pain at sabi ko sa sarili ko, "this is too much". Base on that situation, i was offended and I asked for apology. Although hindi ko ineexpect na mag-aapologize sya pero I felt na since ako yung naagrabyado, ok na lang naman siguro na makarecieve ako ng apology tulad ng normal na tao. I failed, di sya nag-apologize and i broke down and i felt really sorry for myself for the very first time in my life. Sabi ko, talagang mahihirapan nako ire-stablish ang sarili ko as someone na kahit paano ay nangangailangan din ng pag-unawa at respeto mula sa iba. So after a short conversation with our supervisor who tried to mediate our situation, I told him "I have no choice but to just forget and forgive this time. But the pain brought by the truth that im ridiculed, humiliated because of what I am will stay for a while inside me."

Going back to the concept of pride and humility na nabanggit ko sa simula, yun ay dalawang salita na mahirap maintindihan at maisakatuparan. Pero seryoso ako na maattain yan sa sarili ko at alam ko na kelangan ko makarecieve ng ganitong mga challenges bago ko maachieve yan. So una kong natuklasan na challenge is yung pagtanggap ng pagkakamali na sobrang hirap at bigat sa kalooban. Out of the situation na nabangit ko, tinangap ko yung pagkakamali ko at ngayon ay nagmo-move on ako despite the fact na puro pagmamataas pa rin ang nakikita ko sa taong yun. Anyway, iba-iba naman ang tao at merong mga hindi lang ipapakita sayo ang meaning ng pagpapakumbaba, ituturo pa nila yun sayo. Special mention to my friend Abs na nagcecelebrate ng birthday nya ngayon (Happy birthday brad!). Ang taong ito na nagshare saken ng kagandahan ng pagbaba ng pride ay hindi nagsettle sa pangangaral lang sa pamamagitan ng salita kundi ipinakita nya saken kung ano ang ibig nyang sabihin nang minsang nagkabangga kami. Habang ako ay kasingtigas ng adamantium na naninindigan na ako ang tama at ni hindi ko sya iaappoach nung nagka-away kami, sya naman ay kasing lambot ng marshmallow na ibinaba ang pride at nag-open ng way para magreconcile o magkaayos kami...despite na narealize ko later, ako talaga ang may kasalanan ng lahat.

Hindi ko hinahangad na maging dakila pero sasabihin ko sa lahat ng makakabasa ng post na to, walang kasing-rewarding ang mabuhay sa pagpapakumbaba. Yan ang natuklasan ko, isasabuhay ko at ibabahagi ko rin sa iba.

Josemaría Escrivá’s 17 Signs of a lack of humility:

• Thinking that what you do or say is better than what others do or say
• Always wanting to get your own way
• Arguing when you are not right or – when you are – insisting stubbornly or with bad manners
• Giving your opinion without being asked for it, when charity does not demand you to do so
• Despising the point of view of others
• Not being aware that all the gifts and qualities you have are on loan
• Not acknowledging that you are unworthy of all honor or esteem, even the ground you are treading on or the things you own
• Mentioning yourself as an example in conversation
• Speaking badly about yourself, so that they may form a good opinion of you, or contradict you
• Making excuses when rebuked
• Hiding some humiliating faults from your director, so that he may not lose the good opinion he has of you
• Hearing praise with satisfaction, or being glad that others have spoken well of you
• Being hurt that others are held in greater esteem than you
• Refusing to carry out menial tasks
• Seeking or wanting to be singled out
• Letting drop words of self-praise in conversation, or words that might show your honesty, your wit or skill, your professional prestige…
• Being ashamed of not having certain possessions…