Tuesday, July 30, 2013

11 na mga Kakaibang Tradisyon sa Kasal

Inspired by my Professor sa graduate school, nagkaroon ako ng interes na magsaliksik sa mga weird na traditions sa kasal sa buong mundo. Nagsimula akong maamaze sa tradisyon sa India na kung saan ay kelangang magbayad ang babae sa lalaki para makasal. Sa paghahanap ko sa internet, nakita ko tong “25 Extremely Strange Wedding Traditions” at nacurious ako kung anung tungkol dito. Pumili ako ng ilan sa pinaka-nakaagaw ng atensyon ko mula sa site na to at eto na nga ang mga yun:

1. There is a group of people called the Daur that live in Chinese Inner Mongolia. In order to finalize the wedding date the bride and  groom are required to kill a chick while holding the knife together. They then proceed to gut the chick and inspect it’s liver. If the liver looks good then they are allowed to set a date. If not, then they have to repeat the process until they find a satisfactory liver.

Bride to be: Syet darling, bakit ba hindi tayo makakuha ng magandang atay ng sisiw? E halos nauubos na mga sisiw natin ah. Pati yung binebentang sisiw na may mga kulay dun sa piyesta na pinakyaw natin ubos na. Ano bang pinapakain mo sa mga yan at ganyan ang itsura ng mga atay nila?

Groom to be: Hmmmm... kwek-kwek darling. Pinapakain ko sila ng kwek-kwek.

Bride to be: Kaya naman pala. Ayan tuloy nagka-hepa sila. Tsk. Ang tanga mo!

Groom to be: Haisst.. Mali.

2. In India women born as Mangliks (an astrological combination when Mars and Saturn are both under the 7th house) are thought to be cursed and likely to cause their husband an early death. In order to ward of this curse they must be married first…to a tree. The tree is then destroyed and the curse is broken.

Nanay: Anak Mangliks ka. Kelangan mo magpakasal sa puno.

Bride to be: Ay talaga Nay? Anung puno naman ang pakakasalan ko?

Nanay: Di pa nakakapagdecide kung Narra o Yakal. Pero Medyo matatagalan pa dahil kelangan pang kumuha ng permit sa DENR. Relax ka lang muna dyan.

3. For tribes of the Tidong community in Northern Borneo newly married couples are required to be confined to their house while not emptying their bowels or urinating for three days and nights.

Newly wed guy: Tangna. Kung itong tradisyon na ito ay ginagawa bago ikasal, Di na ako magpapakasal sa'yo! Ang baho mo! Nakakaturn-off ka!

Newly wed girl: Tanga wala pang tumatae satin. Yang naaamoy mo, hininga mo. Kase naman, di naman sinabi na bawal magtooth brush. Tooth brush-tooth brush din pag may time. Tsk..

4. In Fiji not only are men expected to ask their father in law for his daughters hand in marriage, they are also expected to bring him a whale tooth.

Aspiring Husband: Syet! Wala na bang ibang option? Hindi ba pwedeng kahit ngipin na lang ng janitor fish? Haisst.. nakakastress mag-asawa dito sa Fiji!

5. In Southern Sudan people of the Neur tribe believe that the marriage is not complete until the woman has had two children. If she fails to do so, the groom is able to seek a divorce.

Husband: 2 years! 2 years na ko naghihintay sa pangalawa nating anak. Hanggang kelan ba ko maghihintay?! Pag naasar ako ide-divorce na talaga kita!

Wife: Ay ang kapal ng mukha. Kung di pa nga ako dumiskarte ni hindi tayo magkakaroon ng kahit isang anak man lang. Baog! Baog! Baog!

6. In Sweden, whenever either the bride or groom leaves their table to use the restroom the other gets kissed a lot. If the groom has to go to restroom, then every guy in the reception will get a chance to kiss the bride and vice versa.

Poging dating Klasmeyt ni Groom sa Hayskul: Te tagay ka pa. Dami pang alak oh. Hehe...

Bride: Bakit ako pinapatagay mo ng pinapatagay? Di ba dapat si Groom? Hi,hi..

Poging dating Klasmeyt ni Groom sa Hayskul: Ang tagal kong hinintay tong pagkakataon na to te. Syet, wag kang epal. Ok?

7. In Yugur culture (an ethnic Chinese minority) the groom will actually shoot his bride with a bow and arrow before the wedding…three times. Ok, so the arrows don’t have arrowheads, but still, thats like getting shot with rubber bullets. Once the deed is done, the groom will collect the arrows and break them, thus ensuring that they will love each other forever.

Groom: Pa bakit di natuloy yung una mong kasal sa ibang babae at si nanay ang nakatuluyan mo?

Groom’s father: Wag mo na itanong anak. Sadyang hindi lang talaga magandang sports ang archery.

8 . In some parts of India the groom is required to take off his shoes before approaching the wedding altar. As soon as he does this mayhem ensues. Everyone from the bride’s side of the family tries to steal them while everyone from the groom’s side of the family tries to protect them. If the bride’s family succeeds in their endeavor, then they are allowed to hold the shoes hostage until they get paid a ransom.

Eksena bago ang kasal:

Groom: Bhe mahal na mahal kita. Di kita iiwan.

Bride: Mahal din kita Bhe. Lab yu. Mmmwahh..

Groom: Teka lang Bhe ha. Haisst ang kati…hmmmm ang kati talaga….Syet ang kati! Ang kati ng paa ko!! Ang kati ng mga daliri ng paa ko!!!

Bride to be: (nagtxt sa mga kapamilya) “Kung mahohostage nyo ang sapatos nya…please…wag nyong subukang isuot… nakakamatay ang ALIPUNGA nya.”

9. Although no country in the world officially recognizes human/animal marriages it is practiced in many countries like India to ward off bad spirits.

Girl: Di ako makapaniwala na kelangan ko magpakasal sa hayop dahil dito sa umaaligid na bad spirit saken. Friend may suggestion ka ba na hayop na pwede ko pakasalan? Gusto ko yung mabait ha tsaka friendly.

Friend ni Girl: Daga

Girl: Leche bakit daga? Mabait nga tsaka friendly e tapos daga?

Friend ni Girl: Gaga di pa ko tapos. Daga…si Doding Daga. Kung gusto mo, ipapakilala ka pa nya sa mga friends nya…si B1, si B2, si Amy at si Lulu.

10. In the Congo, if you want to ruin someone’s wedding just hire a comedian. In order for the marriage to be taken seriously the bride and groom are not allowed to smile throughout the entire ceremony.

Groom: Syet ayoko talaga makasal sa kanya. Pinikot lang ako. Kelangan ko gumawa ng paraan.

Sa venue ng kasal:

Nanay ng Bride: Anak malinis ang venue. Wala kahit isang nakakatawang bagay na makikita kayo. Siguradong tuloy na tuloy ang kasal.

Bride: Thanks mom. You’re the best.

Habang nasa altar:

Groom: (pabulong) Babe may kandila ka ba dyan?

Bride: Wala babe. Bakit?

Groom: (pabulong pa rin) Ititirik ko lang sana sa puso kong patay na patay sa’yo.

Bride: (kinilig, napangiti)

Groom: (ngumiti din)

Pari: At hindi na po matutuloy ang kasal na to. Paumanhin.

Groom: Yes!!!

11. Beauty is relative and there is nothing in the world that exposes that more than the country of Mauritania. Mauritanian girls go to fat farms to get fat…and eventually married.

Girl: Baby ang taba taba ko na. Tara pakasal na tayo. Hi,hi..

Boy: Ay oo nga. Lintik ang braso mo parang hita ko na. Tara pakasal na tayo.

Habang nasa harap ng altar. Girl, hinimatay.

Doctor: Ang BP nya ay 280/150.

Boy: (habang nasa tabi ng naistroke na bride to be) Ang sabi ay magpataba…hindi magsuicide.

Thursday, July 11, 2013

Matilda the Dancer

(Eto na ang pinakahihintay ni Eve. hahaha..)

Meet Matilda, ang dancer ng Sims 3 world ko (Bridgeport). Katulad ni Matilda, bored din ako ng umagang yun at medyo pagod from work  kaya binuksan ko ang PC ko at nilaro ang best game of all time, Sims 3.

Isang umaga, pagkabangon ni Matilda, di nya alam ang gagawin. Tapos na ang labahin, nakapaglinis na si Reyner at walang pasok si Rosevei (unica hija nila) sa school dahil matindi ang snow sa labas. Wala din syang pasok sa work (TV host sya). Di ko sya kinontrol nung time na yan dahil busy ako kay Reyner na noo'y nag-aaral ng new recipe para mailuto sa pinakamamahal nyang asawa na si Matilda. Since writer by profession si Reyner palaging sya lang ang naiiwan sa bahay pag wala ang mag-ina nya kaya sya ang nakatoka sa house chores (houseband sya).

So pagkagising ni Matilda, binuksan nya ang radyo (na may sentimental value sa kanya dahil minana pa nya sa tito nya)  at nang magplay ang music ni J-lo (custom music na ininstall ko sa game) di na nya napigilang sumayaw. Magaling sumayaw si Matilda. Palibhasa'y party goer sya nung dalaga pa at tumigil lang sya sa pag-gimik mula nung makilala nya si Reyner mula sa isang "online dating". Thanks to Matilda's new found love dahil nagkaroon ng direksyon ang buhay nya. Kung hindi naging sila ni Reyner ay malamang laman pa rin sya ng mga gimikan, walang career at nilulustay ang pera ng pamilya nyang may kaya.

Aksidente kong nacapture yang moment na yan at ngayo'y namimiss ko na si Matilda. Patay na kase sya dahil sa katandaan. Pero dahil healthy sya dahil sa everyday exercise nya (dancing) di na rin nakakapanghinayang na namatay sya sa edad na 100+. Hahaha.. Ngayo'y biyudo na si Reyner at naghahanap ng bagong pag-ibig. Suppose to be ay patay na rin si Reyner pero salamat sa writing career nya, natupad ang lifetime wish nya ($50,000 worth of royalties sa mga naisulat nyang nobela) na dahilan para maka-avail sya ng "stop aging" potion (sana may ganun sa totoong buhay).

In the works ang new lovelife ni Reyner at hopefully ay makatuluyan nya ang babaeng bumihag ng puso nya nung mag-aral syang muli sa University at nagtapos ng Fine Arts. Thats another story na pwede niyong subaybayan. (kung gusto nyo) hahaha...

O sya, itutuloy ko na paglalaro. Till next time. :)

Tuesday, July 2, 2013

History


RV: Naappreciate ko ang pagshare mo ng story yesterday. In return, I brought something for you. I’ll give it to you later.
Reyner: Really? That’s so sweet. Thank you so much.

RV is a very sweet looking, young lady and she’ also exceptionally clever. Isa rin sya sa mga killer ng dull moments sa office dahil sa mga kakaibang hirit nya. Well’ I guess dahil na rin yun sa pagiging masayahin nya at pagiging friendly sa lahat. Hindi ko sya masyadong pinapansin noon dahil  di ko pa sya masyadong kilala. Masyado rin syang good looking para sa akin na dahilan para dumistansya ako sa kanya. Dumistansya? Oo, dahil sa ilang mga dahilan. Ang tinutukoy ko ay ang mga naexperience ko nito lang nagdaang mga buwan na naging dahilan para maging mailap ako sa tao at maging mas mailap sa mga babae. I managed na hindi maki-get along sa mga babae lalo na sa tulad nya dahil siguro sa tinatawag na “phobia”.
Sinabi ko sa mga naunang post ko ang mga dahilan kung bakit napaaga ang pagdating ng mga bagyo sa buhay ko nitong nagdaang summer. Naikuwento ko rin sa mga malalapit na kaibigan ang istorya ng isa sa mga “biggest failure” ko sa lovelife. Its almost 7 months mula nung maghiwalay kami and sa mga unang buwan ng paghihiwalay na yun ay naghanap ako ng sari-saring outlet para lang gumaan ang pakiramdam ko. Salamat sa mga nakinig at sumuporta saken lalo na sa mga nagbigay ng mahahalagang payo. Pero ang pinakamalaking pasasalamat ko ay napunta sa mga taong totoong nakinig at nakaintindi ng pinagdaanan ko at so far for the longest time, I found an exceptional listener na inakala kong magiging passive lang sa mga maririnig nya.
While waiting for the clock to be at 5 am para makauwi na, napagpasyahan kong makipagkwentuhan naman sa mga hindi ko usually nakakakwentuhan. Lately kase, inilock ko lang ang interaction ko sa iilang mga tao kasali ang mga team mates ko. Sadyang pinili kong bawasan ang social life ko at i-spend lang ang spare hours ko with a handful of people na mapagkakatiwalaan ko. Katunayan, deactivated pa rin ang facebook ko para maiwasan ang too much socializing online at di ko alam kung mareretrieve ko pa ito. Anyway, nakita ko si RV na available that time for some chit-chatting and we started off from simple conversation. Then naging love ang tema nung time na sinabi nyang, historically speaking, highest form of love daw ang male to male relationship  (e.g. Alexander the Great and his relationship with his childhood, male friend Hephaestion). Bilang isang ma-utik na thinker pagdating sa mga bagay na may kaugnayan sa love, in-express ko ang madugong pag-oppose ko sa sinabi nya (madugo talaga?) Mangyari kase (pasintabi sa mga gays) ay masidhi ang pagka-dislike ko sa mga gays (pero noon yun) at lately lang nabawasan ang pagkadislike na yun nang may mga naging friends ako na kasali sa koponan ni Bb. Gandanghari. Ayon kay RV, due to superiority na meron sa mga kalalakihan, naisip nang ilan na makipagrelasyon sa mga kapwa nila lalaki para mamaintain ang superiority na yun sa iisang gender lamang. Since love ang pinag-uusapan namin, I pointed it out na hindi matatawag na love ang pakikipagrelasyon dahil lamang sa isang tiyak na purpose. Therefore, hindi matatawag na love at hindi matatawag na highest form of love ang relasyong lalaki sa lalaki kung ibabase sa argument na meron sya. Its still the relationship between opposite sex ang matatawag na highest form of love.
Just to prevent the conversation to turn into an unexpected debate, ipinasya kong i-example sa kanya ang naging lovelife ko na nag-end months na ang nakakalipas. Sinabi ko sa kanya na I so love a girl (who happened to be my total opposite) that I tried hard to blend in sa mga gusto nya para lang magkasundo kami sa mga bagay-bagay. Marami akong mga bagay na hindi ko ginagawa before kahit na sa mga relationships ko, na ginawa ko during our relationship just to show that girl na kaya kong magsacrifice in the name of love, na kaya kong makagawa ng change for that said cause. For example, I almost quit my studies (masteral) just to give her (my ex) enough time and that action, kung natuloy ay masasabi kong pinaka-irrational na nagawa ko sa personal kong buhay. Ngunit worthless yun kung nagkataon dahil sa dikta ng matinding pagkakaiba namin, nauwi rin kami sa hiwalayan. Idagdag pa ang na-short na effort ko para i-please ang mga taong naging isa mga dahilan para tuluyan na kaming magkawalaan…ang mga kaibigan nya. Mga kaibigang hindi ko na-anticipate ang magiging role para sa relasyon naming yun. Well, inisip ko na lang na ginawa ko naman yung best ko…di nga lang enough(Ikaw ba yan James Ingram?  ♪♫)
I will not forget the great humiliation that I’ve ever experienced in my whole life mula sa kanya at mula sa mga kaibigan nya nung panahong nagmamakaawa ako for another chance. Despite failure to get that chance, I still managed to recover at ituloy ang buhay. More importantly, hindi ko iwinala ang pag-asa na somehow, somewhere, with a right time, I can still attain happiness with whoever that might come to my life.
Bahagya akong nalungkot pagkatapos kong magkwento at hindi ako sure kung napansin yun ni RV. Matipid ang naging reaksyon nya after ko magsalita at nagbitaw lang sya ng ilang words of encouragement. 5 am na at tapos na ang shift. Tapos na rin ang halos 30 minutes na maiksi pero worth to remember na pag-uusap naming yun.
Kinabukasan, hindi ko inexpect ang sincere na pag-express ni RV ng appreciation sa naging kwentuhan namin lalo na sa pagshare ko ng past lovelife ko. She even gave me a book na talaga namang nagpasaya sakin ng husto. Ang libro ay tungkol sa history. Napakainteresting ng nilalaman nito at para sa history lover na tulad ko, ito ay isang prize possession. Isang sincere na “thanks” ang nasabi ko sa kanya pagkatapos nyang ibigay sakin ang libro.
Si RV ay isang malalim na tao. Ako man ay napagsasabihan din na malalim at minsa’y mahirap “maarok” (diksyunaryong Pinoy translation: maarok-maintindihan). Perp siguro ang pinagkaiba namin, medyo mabigat akong dalhin pero si RV, mas alam nyang makiayon sa agos ng iba’t-ibang sitwasyon kaya di nakakapagtakang mas bukas ang isip nya sa mga bagay bagay. Sa puntong ito, ipinaliwanag nya sakin ang kahulugan at kahalgahan ng pag-move on sa pamamagitan lamang ng isang aksyon at simbolismo. Parang sinasabi nya na ang lahat ng bagay ay nangyayari at lumilipas, pero ang history ay mananatili sa pamamagitan ng ala-ala. At pangit man o maganda ang alaala ng history, tiyak na may mapupulot tayong kaalaman sa mga ito. Kaalamang magagamit natin para maging handa sa pagharap sa mga kaganapang dadating pa sa buhay natin. Mga kaganapang susubok sa abilidad nating magdesisyon. Desisyong magrereflect sa kung anuman ang magiging kasagutan natin sa mga tanong na ito: Papayagan ko bang mangyari itong muli o hindi na?

Share